ಕನ್ನಡ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಕಷ್ಟಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪರಿಹಾರೋಪಾಯಗಳು

ಕನ್ನಡ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಕಷ್ಟಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪರಿಹಾರೋಪಾಯಗಳು

ನಾಡಿನ ಸಮಸ್ತ ಓದುಗರಿಗೂ ಕನ್ನಡ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದ ಶುಭಾಶಯಗಳು!

ಈ ಹಿಂದೆ ನವಂಬರ್ ಒಂದನೇ ತಾರೀಕು ಬರಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮೈಯ್ಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಪುಳಕ ಉಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಹೃದಯ ‘ಲಬ್ ಡಬ್’ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ‘ಕನ್ನಡ ಕನ್ನಡ’ ಎಂದು ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಹುರುಪು ಗಮನೀಯವಾಗಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನೂ ನೀವು ಗಮನಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು. ಚೌತಿಯಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸಲು ಇರುವ ಉತ್ಸಾಹವೂ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದಂದು ಇಲ್ಲದಾಗಿದೆಯಲ್ಲ? ನೋಡುನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕನ್ನಡ ಕಣ್ಮಣಿಗಳು ಕನ್ನಡದಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗುತ್ತಿರುವರಲ್ಲ, ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದು, ಇದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರೋಪಾಯಗಳೇನಾದರೂ ಇರಬಹುದೇ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಆಲೋಚಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಹೀಗೆ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ವ್ಯಾಮೋಹದಿಂದಲೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶಾಲೆಗಳು, ಪೋಷಕರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೇ ಶಾಲೆಗಳಿಗಲ್ಲಿ ಸೀಟು ಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಕೊಡಬೇಕೆಂಬ ತವಕ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಲ ಮಾಡಿದರೂ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲವೆಂಬ ಹತಾಶೆ... ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ? ಇದು ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಕನ್ನಡ ಭುವನೇಶ್ವರಿಯ ಗತಿಯೇನು?

ವಿದ್ಯೆ ಅಂದರೆ ಈವತ್ತು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಏನನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾರೋ ಅದೇ ಎಂದಾಗಿದೆ! ಹೀಗಾಗಿ ವಿದ್ಯೆ ಶ್ರೀಮಂತರ, ಬಲಿತವರ, ಅಲ್ಪರ, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಪಾಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಪರವಾನಗಿ ಪಡೆದು ಹಣ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವವರೂ ಅವರೇ! ಕರುನಾಡಿನ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿರುವ ಹಳ್ಳಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಏನಾಗಬೇಕು? ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೂ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ದಿಗಿಲು ಹತ್ತಿರುವಂತಿದೆ. ಎಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮಣ್ಣಿನ ಮಕ್ಕಳೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಬುದ್ಧಿವಂತರಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೋ, ಎಲ್ಲಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೋ, ಹೀಗೆ ಕರ್ನಾಟಕವೇ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲಿ ತಾವೆಲ್ಲ ಮಣ್ಣು ತಿನ್ನಬೇಕಾಗುತ್ತದೋ ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸಿ ಕಂಡಕಂಡಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ತೆರೆದು, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬಿಟ್ಟಿ ಊಟ, ಬಟ್ಟೆ, ಪುಸ್ತಕ, ಅಲ್ಲದೆ ಮಲಗಲು ವಸತಿ ಒದಗಿಸಿ, ಖನ್ನಡವನ್ನು ಖಡ್ಡಾಯ ಮಾಡಿ ಉಳಿದವರು ಎಲ್ಲಾದರೂ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ, ಆರಕ್ಕೆ ಕನಿಷ್ಟ ನಾಲ್ಕು ಕೋಟಿಯಷ್ಟದರೂ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಜನ ಓಟು ಕೊಡಲು ಉಳಿದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಎರಡೂವರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳು, ಅಂದರೆ ಸುಮಾರು ಹನ್ನೆರಡು ಸಾವಿರ ತಲೆಮಾರುಗಳು, ಕನ್ನಡದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಯಲು ಯಾವುದೇ ತಂಟೆ ತಕರಾರುಗಳು ಇದ್ದಿಲ್ಲ. ಅದು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಿದೆ! ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಲ್ಲದ್ದು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲೇನಿದೆ? ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ‘ಅ’ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ‘ಎ’ ಕಲಿಯುತ್ತವಲ್ಲ, ಏನಿದರ ಮರ್ಮ? ಕನ್ನಡದಲ್ಲಾದರೆ ಒಂದೊಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನೂ ಬಳಪ-ಸ್ಲೇಟು ಸವೆಯುವವರೆಗೂ, ಕೈ ನೋವು ಬರುವವರೆಗೂ ತೀಡಿ-ತಿದ್ದಿ ಕಲಿಯಬೇಕು. ಅಡ್ಡಂಬಡ್ಡ, ಸೊಟ್ಟಸೊಟ್ಟ, ಸುರುಳಿಸುರುಳಿಯಾಕಾರದ ಅಕ್ಷರಗಳು, ಜೊತೆಗೆ ಐವತ್ತು ಅಕ್ಷರಗಳ ಮೇಲೆ-ಕೆಳಗೆ, ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ ಬಾಲಗಳು, ಕೊಂಬುಗಳು, ಒತ್ತುಗಳು... ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಯಾಕಿಷ್ಟು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿ ಮಾಡಿದರು? ಪ್ಯೂರ್ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಇದು ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ದಲಿತರು, ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮತ್ತು ತುಳಿತಕ್ಕೊಳಗಾದವರು ಎಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೋ ಎಂದು ಬೂರ್ಜ್ವಾಗಳು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಪುರೋಹಿತಶಾಹೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆ! (ಅವರ ಪದಭಂಡಾರದ ಎಲ್ಲಾ ಪದಗಳನ್ನೂ ಬಳಸಿದ್ದೇನೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ)

ಆದರೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭ! ಆಹಾ! ಎಂಥ ಚೆಂದ! ಚುಟುಕಾದ, ಮುದ್ದಾದ ಇಪ್ಪತ್ತಾರು ಅಕ್ಷರಗಳು! ಒಂದು ಸಾರಿ ನೋಡಿದರೇ ಸಾಕು, ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತುಬಿಡುತ್ತದೆ! ಇದನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕಲಿಸಿದ ಆ ಆಂಗ್ಲರು ಎಷ್ಟು ಚತುರರು! ಅವರು ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕಂಡುಹಿಡಿಯದೇ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಪಂಚ ದ್ರಾವಿಡ ಭಾಷೆಗಳು ಇವೆಯೆಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತೇ? ಈವತ್ತು ಪರಿಶುದ್ಧ ದ್ರಾವಿಡರು ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಸ್ವಾಮಿ?

ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆರ್ಯರು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿಮಾಡಿದಾಗ, ಭಾರತದ ಆ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದ ಸುನಾಮಿಯ ಅಲೆಗೆ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಈ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಮುಮ್ಮೂಲೆ ಪಾಲಾಗಿ ಬಿದ್ದಿರುವರಲ್ಲ ಆ ತಮಿಳರೇ ಅಲ್ಲವೆ ನಿಜ ದ್ರಾವಿಡರು! ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ದೊರಕಲು ತಮಿಳರೇ ಅಲ್ಲವೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ಪ್ರೇರಕರು! ಅಲ್ಲಿಯ ಮಕ್ಕಳು ತಮಿಳು ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಭರ್ಜರಿಯಾದ ಕಾರಣ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಅದೇನೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಮಿಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಲಿಯಲು, ಅವರು ಆ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಮಾರ್ಪಾಡುಗಳು! ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಪರಿಷ್ಕರಿಸುವ ಕಾಲ ಕೂಡಿಬಂದಿದೆ.

ಒಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ಮ್ಯುಟೇಶನ್‌ಗೆ ಒಳಪಡಿಸಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲಿಗೆ ಆ ಭಾಷೆಯ ವರ್ಣಮಾಲೆಯನ್ನು ಸರಳೀಕರಣಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಇದು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ. ನೀವು ನರ್ಸರಿ ಶಾಲೆ ಪಾಸು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ, ನಮ್ಮ ವರ್ಣಮಾಲೆಯನ್ನು ಯಾವಾಗಲಾದರೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಿದ್ದೀರಾ? ಬರೋಬ್ಬರಿ ಐವತ್ತು ಅಕ್ಷರಗಳು! ಅವಷ್ಟೇ ಕಲಿತರೆ ಸಾಕೆ? ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಕಾಗುಣಿತ, ಒತ್ತಕ್ಷರಗಳು. ಒಟ್ಟು ಅಂದಾಜು ಆರು ನೂರ ಅರವತ್ತೆರಡು ವಿವಿಧ ಶೈಲಿಗಳ ಕಲೆಸು ಮೇಲೋಗರ. ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೂ ಬಾರದ ಸವಕಲು ಅಕ್ಷರಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು! ಹಿಪ್ಪಿಗಳಂತೆ ತಲೆಗೂದಲು, ಗಡ್ಡ ಬೆಳೆದು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಸವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಟ್ರಿಮ್ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ ಬರೇ ಕತ್ತರಿ-ಚಾಕು ಸಾಲದು, ಕೊಡಲಿಯೇ ಬೇಕು!

ನಾವು ಸ್ವರಗಳಿಂದ ಶುರು ಮಾಡೋಣ. ಅ, ಆ, ಇ, ಈ, ಉ, ಊ, ಋ, ೠ, ಎ, ಏ, ಐ, ಒ, ಓ, ಔ, ಅಂ, ಅಃ .... ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಋ ಮತ್ತು ೠ ಈಗಾಗಲೇ ಬಹಳ ಚರ್ಚೆಗೊಳಗಾಗಿ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿವೆ. ಇನ್ನು ಅಯ್, ಅವ್, ಅಮ್, ಅಹ ಇವು ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಶುದ್ಧ ಸ್ವರಗಳೇ ಅಲ್ಲ. ಅಂದಮೇಲೆ ಅವುಗಳನ್ನು ನಿಸ್ಸಂಕೋಚವಾಗಿ ಕೈಬಿಡಬಹುದು. ಹೀಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಉಳಿಯುವುದು ಹತ್ತು ಸ್ವರಗಳು ಮಾತ್ರ!

ಇನ್ನು ವ್ಯಂಜನಗಳ ಭಾಗ್ಯ. ಢಂ-ಭಂ, ಛಟ್-ಫಟ್, ಮುಂತಾದ ಉದ್ಗಾರ-ಉದ್ಘೋಷಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಹಾಪ್ರಾಣಗಳಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಪದಗಳೂ ಸಂಸ್ಕೃತಮೂಲದಿಂದಲೇ ಬಂದಿವೆ. ಸರಳವಾಗಿ, ಸೌಮ್ಯವಾಗಿ, ಶ್ವಾಸಕೋಶಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮವಾಗದಂತೆ ಕಲಿಯಬೇಕಾದರೆ ಈ ಮಹಾಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳ ಹಾರ್ಟಿಗೂ ಒಳ್ಳೆಯದು! ಆದ್ದರಿಂದ ಕನ್ನಡ ವರ್ಣಮಾಲೆಯಿಂದ ಖ, ಘ, ಛ, ಮುಂತಾದ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಕಿತ್ತುಹಾಕಬಹುದು. ಇದರಿಂದ ವ್ಯಂಜನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಏಕಾಏಕಿ ಅರ್ಧದಷ್ಟಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಉಳಿದಂತೆ ಙ, ಞ ಗಳು ಹೇಳಿ-ಕೇಳಿ ಯೂಸ್‌ಲೆಸ್ ಅಕ್ಷರಗಳು. ಅವಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಗೇಟ್‌ಪಾಸ್ ಕೊಡಬಹುದು! ಇನ್ನು ‘ನ’ ಮತ್ತು ‘ಣ’ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಕಲಿಯುವ ಹಸುಳೆಗಳು ಣ ಎನ್ನಲು ಹೇಳಿದರೆ ನ ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲವೆ? ‘ಬಣ್ಣ’ ಎಂದರೆ ‘ಬನ್ನ’ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಣ..ಣ..ಣ.. ಎಂದು ಹೇಳಲು ಆಗ್ರಹಿಸಿದರೆ ಯಾವ ಮಗುವಿಗೆ ತಾನೇ ಕಲಿಯುವ ಆಸಕ್ತಿಯಿರುತ್ತದೆ? ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ‘ಣ’ವನ್ನೂ ಕನ್ನಡ ವರ್ಣಮಾಲೆಯಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕಬಹುದು. ಅಂತೂ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ನಂತರ ನಮಗೆ ಉಳಿಯುವ ವ್ಯಂಜನಗಳು ಹನ್ನೆರಡು!

ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಯ, ರ, ಲ, ವ, ಶ, ಷ, ಸ, ಹ, ಳ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ‘ಶ’ ಮತ್ತು ‘ಷ’ಗಳು ಮಕ್ಕಳ ನಾಲಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಳುವುದೇ ಕಷ್ಟ. ಈ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ‘ಸ’ ಒಂದನ್ನೇ ಬಳಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ನಾವು ಹಿಂದೆ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ ನ-ಣ ಪ್ರಮೇಯ ‘ಲ’ ಮತ್ತು ‘ಳ’ಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಮೂಲ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲೂ, ಗಮ್ಯ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದ ಳ ಕನ್ನಡಕ್ಕೇಕೆ? ಅದ್ದರಿಂದ ಳ ಬದಲು ಲವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಇದಾದ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಪ್ರಯೋಗ: ನಿಮ್ಮ ಅಂಗೈಯನ್ನು ಬಾಯಿಯ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿದು ಒಂದು ಸಾರಿ ಜೋರಾಗಿ ‘ಹ’ ಎಂದು, ನಂತರ ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಮೂಗಿಗೆ ಮಣ್ಣಿನ ವಾಸನೆ ಬಂತೆ? ಬರಲಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೆ? ಮತ್ತೊಂದು ಬಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ. ನೀವೆಷ್ಟೇ ಸಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ‘ಹ’ಕ್ಕೆ ಮಣ್ಣಿನ ವಾಸನೆಯಿಲ್ಲ! ನೀವೇನೇ ಹೇಳಿ, ನಮ್ಮ ಅಳ್ಳಿಯ ಐಕಳು ಅಸು ಆಲನ್ನು ಕುಡಿದು ಆಡು ಆಡ್ಕೊಂಡು, ಆಟಾಡ್ಕೊಂಡು ಇದ್ದರೇ ಚೆನ್ನ ಅಲ್ಲವೆ? ಹೀಗಿರುವಾಗ ‘ಹ’ವನ್ನೂ ಬಿಟ್‌ಹಾಕಿ! ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ನಮಗೆ ಉಳಿಯುವುದು ಯ, ರ, ಲ, ವ, ಸ.

ಕೊನೆಗೆ ಎಣ್ಣಿಸಿ: ಅ ಆ ಇ ಈ ಉ ಊ ಎ ಏ ಒ ಓ, ಕ ಗ ಚ ಜ ಟ ಡ ತ ದ ನ ಪ ಬ ಮ, ಯ ರ ಲ ವ ಸ. ಕನ್ನಡ ವರ್ಣಮಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನೈಜ ಗುಣವುಳ್ಳ ಅಕ್ಷರಗಳು ಇಪ್ಪತ್ತೇಳು! ಬರೇ ಇಪ್ಪತ್ತೇಳು. ಇದು ಇಂಗ್ಲೀಷಿಗಿಂತ ಒಂದೇ ಅಕ್ಷರ ಹೆಚ್ಚು! ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಹೀಗೇ ‘ಬೆಳೆದರೆ’ ಇಂಗ್ಲೀಷನ್ನೂ ಮೀರುವ ಕಾಲ ದೂರವಿಲ್ಲ.

ಅಕ್ಷರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಯಿತು. ಆದರೆ ಡೊಂಕು-ಸೊಂಕಾದ, ಉರುಟು-ಸುರುಳಿಗಳಿರುವ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡ ಕಂದಮ್ಮಗಳು ಹೇಗೆ ಕಲಿತಾವು? ಅದಕ್ಕೊಂದು ಸುಲಭೋಪಾಯವನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ಎಲ್ಲಾ ಇಪ್ಪತ್ತೇಳು ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನೂ ಒಂದೊಂದು ಸಣ್ಣ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆದು, ಒಟ್ಟಿಗೆ ಪೇರಿಸಿ ಒಂದು ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿಡಿ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಾಟನ್ ಕರವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹರಡಿ ಮುಚ್ಚಿ. ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಇಸ್ತ್ರಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕೆಂಪಗೆ ಕಾಯಿಸಿ ಅದರಿಂದ ಶಕ್ತಿ ಬಿಟ್ಟು ಒತ್ತಿ ಕನ್ನಡ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಇಸ್ತ್ರಿ ಮಾಡಿ. ಈಗ ನೋಡಿ! ಕನ್ನಡದ ವರ್ಣಮಾಲೆ ಇಂಗ್ಲೀಷಿನ ಅಕ್ಷರಗಳಂತೆ ಹೇಗೆ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾಗಿ ಒಣ ಕಡ್ಡಿಗಳ ಹಾಗೆ ಮೆರೆಯುತ್ತಿವೆ!

ಇನ್ನು ಬಿಡಿ. ಯಾವ ಮಗುವೂ ಇಂಗ್ಲೀಷನ್ನು ತಲೆಯೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕಲಿಯಲು ಸುಲಭವಾದ, ಯಾವುದೇ ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ಮಿನಿ ಕನ್ನಡ ನಮ್ಮದಾಗುವ ಕಾಲ ದೂರವಿಲ್ಲ.

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದ ಶುಭಾಶಯಗಳು.

ಜೈ ಭುವನೇಶ್ವರಿ! ಸಿರಿಗನ್ನಡಮ್ ಗೆಲ್ಗೆ!

ವನ್ಯಜೀವಿ ಸಂದೇಶಗಳು ೨೦೧೧

Judicious use of Natural Wealth

Friday, 30 September 2011

Dear friend,

Man has considered himself as having the capacity for thought and a high degree of reasoning when compared to all other lifeforms on this Earth. But greed has overtaken all his virtues. Today, everyone wants to be acknowledged in the society as rich. A rich man is regarded as one who has accumulated a vast amount of wealth in terms of gold, silver, pearls, diamonds and such other jewels and precious stones. Richness is measured in terms of one’s abundance of material possessions. Afterall, these metals and stones are dug out of earth. None of this natural wealth can possibly be produced in a large-scale industrial operation by humans.

Another, more serious matter bothers me. The world population has already crossed seven billion mark and it is true that everyone needs a home. We are flaunting huge houses with more number of rooms than necessary and we also construct such homes at different places beyond our needs. Progress and development have become synonymous with constructing buildings! Cities are getting converted into sheer concrete jungles. The raw materials that go in to build them include stones, steel, cement, sand and lots of wood. And all of them are exhaustible substances.

We have to realise that we could somehow plant and grow trees. Is it possible to grow steel and sand, stones and lime?

Let us join hands to make our only Earth, a place where all elements of life can live in health, happiness and harmony.

Thank you.

Dr. S V Narasimhan VIRAJPET 571 218 India.

drnsimhan@yahoo.com 9480730884

Special Wildlife Messenger of This year

Monal Pheasant (Lophophorus impeyanus) is the national bird of Nepal, where it is known as the Danfe, and the state bird of Himachal Pradesh and Uttarakhand. The males are adorned with beautiful metallic colors of green, purple, red and blue; the breast and underparts are black and the tail is copper; also have a very long crest, much like a peacock. They live in the Himalayas among the rhododendron and open conifers forests. The population of this species in most of its range is threatened due to poaching and deforestation.

Total of hand-painted cards made: this year 1450; in 27 years 55,320.

Total recipients: this year 1020; in 27 years 7910.

The Wildlife Message Cards are individually hand-painted and sent free to individuals throughout the world to mark the Wildlife Week.

Please send more stamps to reduce my burden on postage.

ಸಂಪತ್ತಿನ ಸದ್ಬಳಕೆ
ಶುಕ್ರವಾರ, ೩೦ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨೦೧೧ ಮಿತ್ರರೆ,

ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಾವುದೇ ಜೀವಿಗೂ ಇಲ್ಲದ ವಿಶೇಷ ಗುಣಗಳನ್ನು ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ಬಂದ ಈ ಚತುರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಆವಾಸವಾದ ಭೂಮಿಗೇ ಹಾನಿಯಾಗುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆತ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇಂದು ತಾನೊಬ್ಬ ಶ್ರೀಮಂತನೆಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ತವಕ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನಲ್ಲಿಯೂ ತುಡಿಯುತ್ತಿದೆ. ಅತಿ ಶೀಘ್ರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಐಶ್ವರ್ಯವಂತನಾಗುವ ಹುಚ್ಚು ದಿನೇ ದಿನೇ ಮಿತಿ ಮೀರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇರಳವಾಗಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಚಿನ್ನ, ಬೆಳ್ಳಿ, ಮುತ್ತು-ರತ್ನ, ವಜ್ರ-ವೈಢೂರ್ಯ ಮುಂತಾದುವು ಶೇಖರವಾಗಿರುವುದೋ ಅವನೇ ಈವತ್ತು ಐಶ್ವರ್ಯವಂತ. ಇವೇ ಮಾನವನ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಅಳತೆಗೋಲು. ಅವನ ಸ್ವಾರ್ಥ, ದುರಾಸೆ, ಕ್ರೌರ್ಯಗಳಿಗೆ ಈ ವಸ್ತುಗಳೇ ದಾರಿದೀಪಗಳು! ಯಾವುದೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಯೋಜನಕ್ಕೂ ಬಾರದ ಈ ಲೋಹಗಳು ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಶಿಲೆಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ಬರುವುದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿಂದ? ಎಲ್ಲವೂ ಭೂಮಿಯೊಳಗಿನಿಂದಲೇ ಅಗೆದು ತೆಗೆದದ್ದಲ್ಲವೆ? ಸಂಪದ್ಭರಿತ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆದು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಈ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನೂ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ!

ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮಹತ್ವದ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಚಾರ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಏಳು ನೂರು ಕೋಟಿ ಮೀರಿದೆ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬದುಕಲು ಮನೆ ಬೇಕು. ಒಂದೊಂದು ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು ಅವಶ್ಯವಾದ ಕಚ್ಚಾ ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮುಗಳು ಕಡಿಮೆಯೇನು? ಮರಳು, ಜಲ್ಲಿ, ಕಲ್ಲು, ಕಬ್ಬಿಣ, ಮರ-ಮಟ್ಟು ಇವೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ತಾನೇ ಒಂದು ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯ? ಆದರೆ ವಾಸಿಸಲು ಆವಶ್ಯಕತೆಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ ನಮಗೆ ಬೇಕೆ? ನಾವೀಗ ನಮ್ಮ ವೈಭವವನ್ನು ತೋರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಐಶಾರಾಮೀ ಸೌಧಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಒಂದೊಂದು ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಹತ್ತಾರು ಅನವಶ್ಯಕ ಕೋಣೆಗಳು! ಇದು ಸಾಲದೆಂಬಂತೆ ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಇವೆಲ್ಲ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಗತ್ಯವೇ? ಪ್ರಗತಿ, ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಎಂದರೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಭವನಗಳನ್ನು, ಗಗನಚುಂಬಿ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುವುದು ಎಂದೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನಾವು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು: ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಅವಶ್ಯವಾದ ಮರಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲಾದರೊಂದೆಡೆ ನೆಟ್ಟಾದರೂ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಕಲ್ಲು-ಕಬ್ಬಿಣ, ಮರಳು-ಸುಣ್ಣ ನೆಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಲು ನಮ್ಮಿಂದ ಸಾಧ್ಯವೆ?

ನಾವೆಲ್ಲ ಕೈಗೂಡಿಸೋಣ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಜೀವದ ಪ್ರತಿ ಅಣುಅಣುವೂ ಸುಖದಿಂದ, ಶಾಂತಿಯಿಂದ, ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುವಂತೆ ಮಾಡೋಣ.

ವಂದನೆಗಳು.
ಡಾ. ಎಸ್. ವಿ. ನರಸಿಂಹನ್ ವಿರಾಜಪೇಟೆ 571 218


ಈ ವರ್ಷದ ವಿಶೇಷ ವನ್ಯಜೀವಿ ಸಂದೇಶವಾಹಕ

ಮೋನಾಲ್: ಕೋಳಿ ಮತ್ತು ನವಿಲಿನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಮೋನಾಲ್ ಭಾರತದ ಹಿಮಾಲಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಅತಿ ಸುಂದರ ಹಕ್ಕಿ. ನೇಪಾಳದ ರಾಷ್ಟ್ರಪಕ್ಷಿ ಮತ್ತು ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಾಖಂಡಗಳ ರಾಜ್ಯಪಕ್ಷಿ. ನೀಲಿ, ನೇರಳೆ, ಹಸಿರು, ಕೆಂಪು, ಕೇಸರಿ, ಕಂದು, ಹಳದಿ, ಬಿಳಿ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ಹೀಗೆ ನವರಂಗಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿಗೆ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಅಷ್ಟೇ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಕಿರೀಟ! ಇಂದು ನಿರಂತರವಾದ ಅರಣ್ಯ ನಾಶ ಮತ್ತು ಕಳ್ಳಬೇಟೆಯಿಂದ ಈ ಹಕ್ಕಿಯ ಸಂತತಿ ನಿರ್ನಾಮವಾಗುತ್ತಿದೆ.


ಕೈಯಲ್ಲೇ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಒಟ್ಟು ಸಂದೇಶಪತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ: ಈ ವರ್ಷ ೧೪೫೦; ಕಳೆದ ೨೭ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೫೫,೩೨೦.
ಸಂದೇಶಪತ್ರಗಳನ್ನು ಪಡೆದವರು: ಈ ವರ್ಷ ೧,೦೨೦; ಕಳೆದ ೨೭ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೭,೯೧೦.
ದಯವಿಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚುಹೆಚ್ಚು ಅಂಚೆಚೀಟಿಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ, ನನ್ನ ಅಂಚೆವೆಚ್ಚವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಲು ಸಹಕರಿಸಿ.

ಚುಟಕ ಬ್ರಹ್ಮನ ಕನ್ನಡ ವೈಭವ

ಮಾನ್ಯ ಶಿವರಾಮ ಭಟ್ಟರು ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಪರಿಚಿತರಲ್ಲದಿರಬಹುದು. ಎಲ್‌ಐಸಿ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ನಿವೃತ್ತರಾಗಿ ಈಗ ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಶಿವರಾಮ ಭಟ್ಟರ ವಿಶೇಷತೆ ಏನಪ್ಪಾ ಎಂದರೆ, ಅವರು ಒಂದು ಗುಂಡುಕಲ್ಲನ್ನಾದರೂ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಸ್ನೇಹ ಸಂಪಾದಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಅದೇನು ಮಹಾ, ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿ ಇಂತಹ ಹರಟೆಮಲ್ಲರನ್ನು ನಾವು ಕಂಡಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ನೀವು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಶಿವರಾಮ್‌ರವರ ಸ್ನೇಹ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವಂತಹದ್ದಲ್ಲ. ಒಂದು ಸಾರಿ ನೀವು ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅದು ವಜ್ರದಂತೆ ಉಳಿಯುವ ನಿರಂತರ ಗೆಳೆತನ! ಗೆಳೆತನವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವುದು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವೋ ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಅಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ. ಅವರು ನಮ್ಮೂರಿನ ಎಲ್‌ಐಸಿ ಆಫೀಸನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ಉಡುಪಿಯ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮನ ಮನೆ ಒಕ್ಕಲಿಗೆ ಆಮಂತ್ರಣ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದು ಆ ಸ್ಥಿರವಾದ ಗೆಳೆತನದಿಂದಲೇ!

ಗೃಹಪ್ರವೇಶ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಆಗಿಂದಾಗಲೇ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ. ಇಲ್ಲಿಂದ ಇನ್ನೂರು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಲು ಮತ್ತೊಂದು ಕಾರಣ ಅವರ ತಮ್ಮ ಡುಂಡಿರಾಜ ಭಟ್ಟರು. ನನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಡುಂಡಿರಾಜರ ಹನಿಗವನಗಳ ಹಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿದ್ದೆನೇ ವಿನಃ ಅವರನ್ನು ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇ ಗಟ್ಟಿತನದ ಡುಂಡಿರಾಜರ ಸ್ನೇಹವೂ ದೊರಕಿತು.

ನಮ್ಮೂರಿನ ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಅರಮೇರಿ ಗ್ರಾಮದ ಕಳಂಚೇರಿ ಮಠದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಯುವ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರು ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳ ಮೊದಲ ಭಾನುವಾರ ‘ಹೊಂಬೆಳಕು’ ಎಂಬ ಮಾಸಿಕ ತತ್ತ್ವಚಿಂತನ ಗೋಷ್ಠಿಯನ್ನು ಕಳೆದ ನೂರು ತಿಂಗಳುಗಳಿಂದ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ, ತತ್ತ್ವ, ವಿಜ್ಞಾನ, ಪರಿಸರ, ಖಗೋಳ ಮುಂತಾದ ವಿವಿಧ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲದೆ, ನೃತ್ಯ, ಸಂಗೀತ, ಭಾಷೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನೂ ಕಂಡಿದ್ದೇವೆ, ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಇಂತಹ ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ಡುಂಡಿರಾಜರನ್ನೂ ಕರೆಸಿದ್ದರು. ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಉದ್ಘಾಟನಾ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ಡುಂಡಿರಾಜರ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನೇ ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕನ್ನಡ ಎಷ್ಟೊಂದು ಸುಂದರ ಭಾಷೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.

ಹನಿಗವನಗಳ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಮೊನಚಿನಿಂದ ಹಾಸ್ಯದ ಲೇಪನ ಮಾಡಿ ಅರ್ಥವನ್ನು ಫಳಕ್ಕನೆ ಮಿಂಚಿಸುತ್ತ ಬರೆಯುವವರಲ್ಲಿ ಡುಂಡಿರಾಜರು ಪ್ರಸಿದ್ಧರು. ಅವರು ಈ ಸಾಹಿತ್ಯಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಪದಗಳನ್ನು ಎಷ್ಟು ನಿಷ್ಕೃಷ್ಟವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆಂಬುದನ್ನು ಅವರ ಚುಟಕಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಗಮನಿಸಬಹುದು. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಚುಟಕ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಎಷ್ಟು ಸಮರ್ಥವಾದ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿಕೊಡಬಲ್ಲದು ಎಂಬುದೂ ನಮಗೆ ವೇದ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ!

ಪ್ರಾಸ:
ಇದು ಎಲ್ಲ ಚುಟಕ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲೂ ಅತ್ಯವಶ್ಯ. ಅಡಿ, ಕಡಿ, ಬಡಿ, ಮಡಿ ..., ಆಟ, ಪಾಟ, ಮಾಟ, ಲೋಟ ..., ಇವೆಲ್ಲ ಪ್ರಾಸಗಳು. ಹೀಗಾಗಿ ಪ್ರಾಸಬದ್ಧ ಚುಟಕಗಳಿಗೆ ನಾನು ವಿಶೇಷ ಉದಾಹರಣೆ ನೀಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೇ ಇಲ್ಲ.

ಪದಲೋಪ:
ಮನೆಮುರುಕರನ್ನು ನೀವು ಕಂಡಿರಬಹುದು; ಮನೆ ಮುರಿದರೆ ನಿಮಗೆ ಆಗುವುದು ನಷ್ಟವೇ! ಆದರೆ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಪದವನ್ನು ಮುರಿದು, ಒಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿ, ಉಳಿದ ಭಾಗವನ್ನು ಹೊಸ ಅರ್ಥದೊಂದಿಗೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ರಚಿಸಿದ ಚುಟಕ ಹೀಗಿದೆ:

ಅಯ್ಯಾ ಕುಮಾರವ್ಯಾಸ
ನಾನು ನಿನ್ನ ದಾಸ
ನೀನು ಬರೆದದ್ದು
ಭಾಮಿನಿ
ನನ್ನದು ಬರೇ
ಮಿನಿ!

ಪದಬಂಧ:
ಇದು ಮೊದಲ ಸನ್ನಿವೇಶಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧ. ಅಲ್ಲಿ ಪದವನ್ನು ಮುರಿದಿರಿ. ಇಲ್ಲಿ ಎರಡು ಪದಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಸಿಗುವ ಹೊಸ ಅರ್ಥದ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಹೇಗೆ ಚುಟಕವನ್ನು ರಚಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆ:

ಬರೆದೂ ಬರೆದೂ
ಕನ್ನಡ ಕವನ
ಪಡೆದೆನು
ಕನ್ನಡಕವನ್ನ!

ಪದಭಂಗ:
ಒಂದು ಪದವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಆ ಎರಡೂ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಹನಿಗವನ ರಚಿಸಿದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ, ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ತಗೊಳ್ಳಿ ಈ ಮಿನಿ ಕವನ:

ಏನೆಂದೆ ಪ್ರಿಯಾ?
ನಾನು ಸದಾ ನಗಬೇಕು ಅಂದೆಯಾ?
ನಗಬೇಕಾದರೆ ನನಗೆ
ಮೈತುಂಬ ನಗ
ಬೇಕು!

ಮತ್ತೊಂದು:

"ನನ್ನೊಲವಿನ ದೀಪಾ!
ಆಗು ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ನಂದಾದೀಪ"
ಎಂದೆಲ್ಲ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ
ಬರೆದಿದ್ದ ಹುಡುಗ
ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನಂತೆ ಈಗ
"ಆ ಪತ್ರ ನನ್ದಾ ದೀಪಾ?"

ಆಗಮ:
ಸಂದಿ-ಸಮೋಸಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೀವು ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಸವಿದಿರಬಹುದು. ನನಗೂ ಮರೆತು ಹೋಗಿದೆ. ಒಂದು ಪದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನು ತಂದು ಜೋಡಿಸಿ ಅದರಿಂದ ಉದ್ಭವವಾದ ಹೊಸ ಪದದಿಂದ ಇಗೊಳ್ಳಿ ಚಾರ್ಲಿ ಚಾಪ್ಲಿನ್‌ನ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸುವಂತಹ ಉದಾಹರಣೆ:

ಹೊರಗಡೆ ಭರ್ಜರಿ
ಬಣ್ಣದ ಅಂಗಿ
ಹರಿದಿದೆ ಒಳಗಿನ
ಬನಿಯನ್ನು.
ಹೂತಿಡುವೆನು ನಗೆ
ಮಾತುಗಳೊಳಗೆ
ನೋವು ವಿಷಾದ ಕಂ-
ಬನಿಯನ್ನು!

ಆಮದು/ರಫ್ತು:
ಕೆಲವು ಕನ್ನಡ ಪದಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳ ಉಚ್ಛರಣೆ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಯ ಪದವೂ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ರಚಿಸಿದ ಚುಟಕ ಹೀಗಿದೆ:

ಇದೇ ಕವನಗಳನ್ನು ಈ ಹಿಂದೆ
ಇದೇ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ ಗೆಳೆಯರ ಮುಂದೆ
ಓದಿದಾಗ ಅಷ್ಟೊಂದು
ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿರಲಿಲ್ಲ.
ಯಾಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ
ಬೀರಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮತ್ತೊಂದು:

ತಿಂಗಳ ಮೊದಲು

ಸಾಲರಿ

ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ

ಸಾಲ ರೀ!

ಪದವ್ಯತ್ಯಯ:
ಪದದ ಒಂದು ಅಕ್ಷರವನ್ನು ಅತ್ಯಲ್ಪ ಬದಲಾಯಿಸಿ ದೊರಕುವ ಹೊಸ ಪದದ ಆವಿಷ್ಕಾರ ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಈ ಎರಡು ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ:

ಬಡವನಾದರೂ ಪ್ರಿಯೆ
ಹೃದಯ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ
ನಾನೂ ಟಾಟಾ ಬಿರ್ಲಾ
ಎಂದ ತಕ್ಷಣ
ಹುಡುಗಿ ಹೇಳಿದಳು -
ಹಾಗಾದ್ರೆ ಟಾಟಾ ! ಬರ್ಲಾ ?

ಮತ್ತೊಂದು:

ಹಾಸ್ಯ ಕವನ
ಓದುವಾಗ ಜನ
ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಕ್ಕರು
ಕವಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ
ಪಂಚೆ ಜಾರಿ ಹೋಗಿ
ತೋರುತ್ತಿತ್ತು ನಿಕ್ಕರು!

ದ್ವಂದ್ವಾರ್ಥ:
ಹಾಗೆಂದೊಡನೆ ನಮಗೆ ನೆನಪಾಗುವುದು ಅಶ್ಲೀಲ ಸಾಹಿತ್ಯ. ಸಿನೆಮಾ-ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ನೀವು ಕೇಳಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಒಂದೇ ಪದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಎರಡು ಅರ್ಥಗಳಿರುವಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೇರಳವಾಗಿವೆ. ಅಂತಹ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಯೂ ಹನಿಗವನ ರಚಿಸಬಹುದೆಂದು ಈ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ: ನವೆಂಬರ್ ಬಂತೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಹುರುಪು! ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡ ಪತಾಕೆ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡಮ್ಮನ ಗಾನ, ಜೊತೆಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಗಲ್ಲಿಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಂದಾ ವಸೂಲಿ!

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಹೋರಾಡುವ ನೀನು
ನಿಜಕ್ಕೂ ಕನ್ನಡದ ಕಲಿ!
ಆದರೂ ಒಂದೆರಡು
ಕನ್ನಡ ಅಕ್ಷರ ಕಲಿ!

ಇದು ಬಿ ಆರ್ ಎಲ್‌ರವರ ಹನಿಗವನ. ಮತ್ತೊಂದು ಡುಂಡಿರಾಜರದ್ದು:

ಗೆಳೆಯಾ ಒಪ್ಪಿದೆ
ನೀನು ನುಡಿದರೆ
ಮುತ್ತಿನ ಹಾರದಂತೆ!
ಆದರೂ ತುಸು
ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸು
ಎಂಜಲು ಹಾರದಂತೆ!

ಯದಾರ್ಥ:
ಕೊನೆಗೆ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಪದ. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾವ ದ್ವಂದ್ವಾರ್ಥವೂ ಇಲ್ಲ, ಯಾವ ಬದಲಾವಣೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಇರುವುದಿದ್ದಂತೆಯೇ ಬರೆದು ಅದಕ್ಕೆ ಎರಡು ಅರ್ಥ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೨ರಂದು ನೀವು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ:

ಗಾಂಧಿ ತಾತಾ
ನೀನು ಹೇಳಿದಂತೆ
ಮಾಡುತ್ತೇವೆ.
ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ,
ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ,
ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಆಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಾಡುತ್ತೇವೆ!

ಡುಂಡಿರಾಜರ ಈ ಪದ ಚಮತ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಓದಿದಾಗ ನಮಗೆಲ್ಲ ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ಇಂತಹ ಚುಟಕಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವ ಚಪಲ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೇನು ಮಹಾ, ನಮಗೂ ಕನ್ನಡ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆ? ಅದೇನು ಭಾರಿ ವಿದ್ಯೆಯೇ ಎಂದು ಅನ್ನಿಸುವುದೂ ಸಹಜವೆ. ನೀವೂ ಚುಟಕಗಳನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಬರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದು. ನಾನೂ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕನ್ನಡ ನಿಘಂಟೊಂದನ್ನು ಎದುರಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಈ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಲು ಹೊರಟೆ. ನಿಘಂಟಿನಲ್ಲಿ ‘ಅ’ಯಿಂದ ‘ಳ’ವರೆಗೆ ಒಂದೊಂದೇ ಪದವನ್ನು ಅಗೆದು-ಬಗೆದು, ಕತ್ತರಿಸಿ-ಮೊಟಕಾಯಿಸಿ, ಸಂಕಲನ-ವ್ಯವಕಲನ, ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸರ್ಕಸ್ ಮಾಡಿದರೂ ನನ್ನ ನಿಘಂಟು ಚಿಂದಿ-ಚಿತ್ರಾನ್ನವಾಯಿತೇ ವಿನಃ ಒಂದು ಚುಟಕ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ!

ಡುಂಡಿರಾಜರ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಇತರೆ ಜನರಿಗೂ ತಿಳಿಹೇಳಬೇಕು, ತಿಳಿಹಾಸ್ಯದ ಚುಟಕಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲರೂ ನಗಬೇಕು, ಇವರ ಅಪ್ರತಿಮ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ದೇಶದ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸಾರಬೇಕೆಂದು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಒಂದು ಭಾಷೆಯ ಸೊಗಡು ಆ ಭಾಷೆಗೇ ಸೀಮಿತವಾದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಹನಿಗವನಗಳನ್ನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ತರ್ಜುಮೆ ಮಾಡುವುದು ದುಃಸ್ಸಾಧ್ಯ.

ಡುಂಡಿರಾಜರು ಬರೇ ಹನಿಗವನಗಳ ಕರ್ತೃವಲ್ಲ. ಅವರೊಬ್ಬ ನಾಟಕಕಾರ, ಒಬ್ಬ ಕಲಾವಿದ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಿಮರ್ಶಕರೂ ಹೌದು. ಇದು ಚುಟಕ ಬ್ರಹ್ಮ ಡುಂಡಿರಾಜರ ಕಿರು ಪರಿಚಯ.

ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಬಹ್ಮಾಂಡದ ಅಣುದರ್ಶನ!

ನಮ್ಮ ಹೋಮ್ ಥಿಯೇಟರ್

ನಮ್ಮ ಹೋಮ್ ಥಿಯೇಟರ್


ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನಣ್ಣ ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹೊಸ ೪೦ ಇಂಚಿನ ಎಲ್ಇಡಿ ಟೀವಿ ಕೊಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದ. ನೇರವಾಗಿ ಅದನ್ನು ಗೋಡೆಗೆ ನೇತುಹಾಕಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಟಿವಿ ಪ್ರೋಗ್ರಾ∫ಮ್ಸ್ ನೋಡಿದರೆ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹತ್ತಿರವೂ ಎಲ್‍‍ಸಿಡಿ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಇದೆ. ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಪವರ್ ಪಾ~ಯ್೦ಟ್ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಗಳಿಗೆ ಲಾ∫ಪ್ ಟಾ~ಪ್ ನೊಂದಿಗೆ ಬಳಸುತ್ತೇನೆ. ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಹೊಸಹೊಸ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳು ಆದಂತೆಲ್ಲ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸಹೊಸ ಗಾ∫ಡ್ಜೆಟ್ಸ್ ಹೇಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾಗುತ್ತವೆ!

ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದಾಗ, ನಾವು ಹುಡುಗರಾಗಿದ್ದಾಗ ನಾವೇ ತಯಾರು ಮಾಡಿದ ಹೋಮ್ ಥಿಯೇಟರ್ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇಸಿಗೆ ರಜ ಬಂದೊಡನೆ ಇಂತಹ ಎಕ್ಸ್ಟ್ರಾಕರಿಕ್ಯುಲರ್ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಮನೆಯ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಲ ಓರಗೆಯ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಆಟ, ತಿರುಗಾಟ, ಹೊಡೆದಾಟ ಮುಂತಾದುವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೆಲವು ಕ್ರಿಯೇಟಿವ್ ಕಾರ್ಯಗಳೂ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು! ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಸಿನೆಮಾ ತೋರಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಬಹಳ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಹೋಮ್ ಥಿಯೇಟರ್ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ನಾರಾಯಣ ಮತ್ತು ನಾನು ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಿನೆಮಾ. ಆಗ ಅವನು ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸು, ನಾನು ಆರನೇ ಕ್ಲಾಸು. ನಮಗೆ ಈ ಸಿನೆಮಾ ಹುಚ್ಚು ಬಂದಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಗುರು ವಿಜಯನಿಂದ. ವಿಜಯ ನಮಗಿಂತ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡವನು, ಹೈಸ್ಕೂಲು. ಆಗಾಗ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನೂ ನೋಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಕಥೆಗಳನ್ನು, ಅದರಲ್ಲೂ ಜೇಮ್ಸ್ ಬಾ~೦ಡ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವಂತೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಅವನ ಭಾವ ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಆಪರೇಟರ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ವಿಜಯ ನಮ್ಮನ್ನು ಪಿಕ್ಚರ್ ಥಿಯೇಟರ್‍‍ನ ಕಾ∫ಬಿನ್‍ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ! ಅಲ್ಲಿ ಭೂತಾಕಾರದ ಯಂತ್ರದಂತಿದ್ದ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್, ಧೂಳು ಮತ್ತು ಬೀಡಿ ಹೊಗೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಹರಡಿಹೋಗಿದ್ದ ಇಗ್ನಿಶನ್ ಕಡ್ಡಿಗಳು, ರಾಶಿರಾಶಿ ಫಿಲ್ಮ್ ರೋಲ್‍ಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ದಂಗು ಬಡಿದುಹೋಯಿತು! ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಒಂದು ಸಿನೆಮಾ ಬರಬೇಕಾದರೆ ಅದು ನೂರಾರು ಕಡೆ ಸಾವಿರಾರು ಶೋಗಳನ್ನು ಕಂಡಿರಲೇಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಫಿಲ್ಮ್ ನ ಅಂಚುಗಳು ಎಷ್ಟೋ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಸ್ಪೂಲ್‍ನಿಂದ ಫಿಲ್ಮ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಕೆಟ್ಟುಹೋದ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಅಂಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು. ಅದೇನೆಂದರೆ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ’ಮೂವಿ’ ಸಿನೆಮಾ ತೋರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಯಂತ್ರವೇ ಬೇಕು. ಆದರೆ ನಮ್ಮದೇ ಡಬ್ಬಾ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಮೂಲಕ ’ಸ್ಟಿಲ್ಸ್’ ತೋರಿಸಬಹುದು. ವಿಜಯನ ಭಾವನ ಪರಿಚಯವಾದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ನಾವಿಬ್ಬರೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ತುಂಡು ಫಿಲ್ಮ್ ಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾ ಹೋದೆವು. ಅದರಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಭಾಷೆಗಳ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸಿನೆಮಾಗಳ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಆ∫ಕ್ಟರ್‍‍ಗಳ ದೊಡ್ಡ ಕಲೆಕ್ಷನ್ನೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಬಹಳ ಹಳೇ ಕಾಲ ಚಿತ್ರವಾದರೆ ನಮಗೆ ಆ ಚಿತ್ರದ ಹೆಚ್ಚು ಕಟ್‍ಪೀಸ್‍ಗಳು ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಮಹಾಭಾರತ್ ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರದ ಎಲ್ಲಾ ಸೀನುಗಳೂ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದವು! ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಒಂದೊಂದೇ ಪೀಸ್ ಕತ್ತರಿಸಿ ತೆಗೆದು, ಫಿಲ್ಮ್ ಅಳತೆಯ ಕಿಟಕಿಯುಳ್ಳ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ರಟ್ಟುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅದನ್ನಿಟ್ಟು ನೂರಾರು ಸ್ಲೈಡ್‍ಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿದ್ದೆವು.

ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ಹಾ∫೦ಡ್ ಮೇಡ್ ಸ್ಲೈಡ್ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ನ ಕಥೆಯೇ ಬೇರೆ! ವಿಜಯನ ಹತ್ತಿರ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಒಂದು ಲೆನ್ಸ್ ಇತ್ತು. ಒಂದು ರಟ್ಟಿನ ಡಬ್ಬಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಮಾಡಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಪೀನ ಮಸೂರವೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ? ಕೊನೆಗೆ ನಮಗೆ ದೊರಕಿದ್ದು ಥಾಮಸ್ ಆಲ್ವ ಎಡಿಸನ್ನನ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಬಲ್ಬ್. ಒಂದು ಲೈಟ್ ಬಲ್ಬಿನ ಒಳಗೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ ಅದರಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿದರೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಲೆನ್ಸ್ ತಯಾರಾಗುವುದೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಆದರೆ ಈ ಖಾಲಿ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಬಹಳ ನಾಜೂಕು. ಬಲ್ಬ್ ‍ನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ವೈರ್ ಮತ್ತು ಟಂಗ್‍ಸ್ಟನ್ ಎಳೆವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಮೇಲಿನಿಂದ ಇಳಿಬಿಟ್ಟಂತೆ ಒಂದು ಗಾಜಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಗಾಜು ಬುರುಡೆಗೆ ಅಂಟಿಸಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊರಗೆ-ಒಳಗೆ ಅವೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಗಾಜಿನ ತುಂಡು. ಅದರ ಹೋಲ್ಡರ್ ಮಾತ್ರ ಲೋಹದ್ದು.






ಮೊದಲು ಹೋಲ್ಡರ್‍ ನ ಒಳಗಡೆ ತುಂಬಿಸಿರುವ ಅರಗನ್ನು ಕೊರೆದು ತೆಗೆಯಬೇಕು. ಇದು ಸುಲಭದ ಕಾರ್ಯ. ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸ ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರವಾದದ್ದು. ಸ್ಕ್ರೂಡ್ರೈವರ್ ನಿಂದ ಮೆತ್ತಗೆ ಟ‘ರ್ಮಿನಲ್ಸ್, ವೈರ್ ಮತ್ತು ಟಂಗ್‍ಸ್ಟನ್ ಸಮೇತ ಒಳಗಿನ ಗಾಜನ್ನು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಒಡೆದು ಹೊರತೆಗೆಯಬೇಕು. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾರಿ ಹೋಲ್ಡರ್ ಕಿತ್ತು ಬರುವುದು, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಬಲ್ಬಿನ ತೆಳುವಾದ ಗಾಜು ಕ್ರಾ∫ಕ್ ಬಂದು ಒಡೆದುಹೋಗುವುದು, ಕೈಗೆ ಗಾಯ ಆಗುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಹೀಗೆ ಹತ್ತಾರು ಬಲ್ಬುಗಳನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿದ ನಂತರ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಅಬ್ರಹಮ್. ಅವನು ಎಸ್ಸೆಸ್ಸಲ್ಸಿ. ರಜಾ ಟೈಮಿನಲ್ಲಿ ತಂದೆಯ ಜೊತೆ ಅಂಗಡಿಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ಹೀಗಾಗಿ ಬಹಳ ಬಿಜಿ ಮನುಷ್ಯ. ಹಲವು ಬಾರಿ ಅವನ ಮನೆಗೆ ತಿರುಗಿ, ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಅವನದ್ದೇನೂ ನೂರು ಪರ್ಸೆಂಟ್ ಸಕ್ಸೆಸ್ಸ್ ರೇಟ್ ಅಲ್ಲ. ನಾವು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ರಾ∫ಗ್ ಪಿಕ್ಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ ಹತ್ತು ಬಲ್ಬುಗಳಲ್ಲಿ ಏಳು ಮಾತ್ರ ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಉಳಿದವು ಅವನ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲೂ ಒಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಕೇಳಿದರೆ “ಅಮ್‍ರ್ ಬಿಟ್ಟೆ” ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ ಅಮರ್ ಅಬ್ರಹಮ್ ಎಂತಲೇ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದು ಹೀಗೆ!

ನಂತರ ನಮ್ಮ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್. ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ರಟ್ಟಿನ ಡಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹಿಂದುಗಡೆ ಫಿಲ್ಮಿನ ಅಳತೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಿಂಡಿಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ಮುಂದುಗಡೆ ಚಿತ್ರ ಹಾದು ಹೋಗಲು ತಕ್ಕ ಗಾತ್ರದ ತೂತವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ನೀರು ತುಂಬಿದ ಬಲ್ಬನ್ನು ಮಧ್ಯೆ ನೇತು ಹಾಕಿದರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ನೇತು ಹಾಕಿದ ಬಲ್ಬನ್ನು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕೋಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ ಆ ಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೋ ಹಿಂದಕ್ಕೋ ಮೆತ್ತಗೆ ತಳ್ಳಿದರೆ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ರ ಫೋಕಸ್ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಇನ್ನು ಉಳಿದಿದ್ದು ಮುಖ್ಯವಾದ ಭಾಗ, ಸಿನೆಮಾ ತೋರಿಸುವುದು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಾಲಿನ ಪಕ್ಕ ಎರಡು ದೊಡ್ಡ ಕೋಣೆಗಳಿವೆ. ಮುಂದುಗಡೆ ಆ~ಫೀಸ್‍ರೂಮ್ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಹಾಗೆ ನಾವು ಮಲಗುವ ಬೆಡ್‍ರೂಮ್. ಈ ಕೋಣೆಗೆ ಆ~ಫೀಸ್‍ರೂಮ್ ಮತ್ತು ಹಾಲ್, ಎರಡು ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ಬಾಗಿಲುಗಳಿವೆ. ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯೇ ನಮ್ಮ ಥಿಯೇಟರ್. ಅದರ ಕಿಟಕಿಗೆ ಕಂಬಳಿ ಹೊದಿಸಿ, ಹೊರ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದರೆ, ಕತ್ತಲು ಕೋಣೆ ರೆಡಿ. ಮೊದಲು ಬೀದಿಯ ಕಡೆಯಿಂದ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕನ್ನು ಒಂದು ಕನ್ನಡಿಯ ಮೂಲಕ ಆ~ಫೀಸ್‍ರೂಮಿನೊಳಕ್ಕೆ ಬಿಡಬೇಕು. ನಮಗೆ ಇದಕ್ಕೇ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನಮ್ಮ ತಂದೆ ದಿನಾ ಶೇವ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಅಗಲವಾಗಿದ್ದ ಆ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಕಾಂ~ಪೌಂಡ್ ಮೇಲೆ ಹೇಗೆ, ಯಾವ ಆಂ∫ಗಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮವಿಲ್ಲದೆ ಇರಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಈ ಬೆಳಕನ್ನು ನಮ್ಮ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಡಬ್ಬದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವಂತೆ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಜೋಡಿಸಿದೆವು. ಎರಡು ಕೋಣೆಗಳಿಗೂ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ನಡುವೆ ಚಿತ್ರದ ಬಿಂಬ ಹೋಗಲು ಮಾತ್ರ ತಕ್ಕಷ್ಟು ಜಾಗ ಬಿಟ್ಟು ಮುಚ್ಚಿದೆವು.

ಇನ್ನು ಸೌಂಡ್ ಸಿಸ್ಟಮ್‍ನ ತಯಾರಿ. ಇದು ನಾರಾಯಣನ ಸುಪರ್ದಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು. ಅವನು ಆಗಲೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಜೊತೆಗೆ ಅಣಕು ಪರಿಣತ. ಕನ್ನಡ, ತಮಿಳು, ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರಗಳ ಆ∫ಕ್ಟರ್ ಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಮಿಮಿಕ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಯಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಿದ ರಬ್ಬರ್ ಪೈಪನ್ನು ತಂದು ಅದರ ಒಂದು ತುದಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ರೂಮ್‍ನ ಟೇಬಲ್ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು, ಅದರ ಇನ್ನೊಂದು ತುದಿಯನ್ನು ಒಂದು ಅಲ್ಯುಮಿನಿಯಮ್ ಡಬ್ಬದೊಳಗಿಟ್ಟು ಅದನ್ನು ಥಿಯೇಟರ್ ರೂಮ್‍ನ ಮಂಚದ ಕೆಳಗಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಈ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ’ಭಂ’ ಎಂದು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಆಯಾ ದಿನ ಶೋಗೆ ಅವಶ್ಯವಾದ ಸ್ಲೈಡ್‍ಗಳನ್ನು ಮೊದಲೇ ಅನುಕ್ರಮವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿ ಶೋಗೂ ಒಂದೊಂದು ಥೀಂ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆಳಕು, ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್, ಫೋಕಸ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೊದಲೇ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ ನಂತರ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಆಡಿಯೆನ್ಸ್ ಯಾರಪ್ಪಾ ಎಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಎದುರು ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಈ ತುದಿಯಿಂದ ಸಾರಂಬಿಯವರ ಮಕ್ಕಳಾದ ಬಾಷ, ನಜೀರ್, ಮೆಹರ್ ಬಾನು ಮತ್ತು ಬೀಬಿ; ಕೊಂಕಣಿಯವರ ಮನೆಯಿಂದ ವಿನುತ ಮತ್ತು ಗಿರೀಶ; ಡ್ರೈವರ್ ಗಣಪಯ್ಯನವರ ಮಕ್ಕಳಾದ ನಟರಾಜ, ನಳಿನಾಕ್ಷ, ಜಲ ಮತ್ತು ಜಯಿ; ಟೈಲರ್ ಮೀನಾಕ್ಷಮ್ಮನವರ ಮನೆಯಿಂದ ಸುಮಾ, ಪ್ರಸಾದಿ ಮತ್ತು ತಾರಾಮಣಿ; ಅವರ ಮನೆಗೆ ಸಮ್ಮರ್ ಹಾ~ಲಿಡೇಸ್ ಗೆ ಬಂದಿರಬಹುದಾದ ನೆಂಟರ ಮಕ್ಕಳು . ಹೀಗೆ ಸುಮಾರು ನರ್ಸರಿ ಕ್ಲಾಸ್‍ನಿಂದ ಐದನೇ ಕ್ಲಾಸ್‍ವರೆಗಿನ ೧೨-೧೪ ಜನ.

ನಮ್ಮ ಬಳಿ ವಿಶೇಷ ಸಂದರ್ಭಗಳಿಗೆ ಕೆಲವು ಸ್ಪೆಶಲ್ ಸ್ಲೈಡ್‍ಗಳಿದ್ದವು. ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ವೆಲ್ ಕಂ, ಸುಸ್ವಾಗತ; ನಂತರ ಇಂಟರ್ವಲ್, ಮಧ್ಯಂತರ; ಕೊನೆಗೆ ಶುಭಂ, ದಿ ಎಂಡ್, ಸಮಾಪ್ತ್, ನಮಸ್ಕಾರ, ಹೀಗೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ನಡುನಡುವೆ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಚಲಿಸಿ, ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗ ನಾರಾಯಣ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನು ಪುನಃ ಸರಿಯಾಗಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರೀಲ್ ಚೇಂಜ್, ಸೈಲೆನ್ಸ್ ಪ್ಲೀಸ್ ಎಂಬ ಸ್ಲೈಡನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

ನಮ್ಮ ಶೋ ಘಂಟಸಾಲನ ಶುಕ್ಲಾಂಬರಧರಂ ವಿಷ್ಣುಂ ಶಶಿವರ್ಣಂ ಚತುರ್ಭುಜಂನಿಂದ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಯಾ ಸೀನ್ ಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಾರಾಯಣ ತನ್ನ ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಸಮೇತ ಕಾಮೆಂಟರಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ. ಕನ್ನಡವಾದರೆ ಕನ್ನಡ, ತಮಿಳಾದರೆ ತಮಿಳು, ಹಿಂದಿಯಾದರೆ ಹಿಂದಿ ಅದೇನು ಗೊತ್ತಿತ್ತೋ ಅದೇ ಹರುಕುಮುರುಕು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ. ಡಿಶ್ಯುಂ..ಡಿಶ್ಯುಂ.. ಹೊಡೆದಾಟದ ಸ್ಲೈಡ್ ಗಳು, ಯುದ್ಧ, ಸಸ್ಪೆನ್ಸ್ ಸೀನುಗಳು ವಿವಿಧ ಅಡಿಯೋ ಇಫೆಕ್ಟ್ಸ್ ಗಳಿಂದ ಬಹಳ ರೋಚಕವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದರಲ್ಲೂ ನರಸಿಂಹರಾಜು, ತಾಯ್ ನಾಗೇಶ್, ಜಾ~ನಿವಾಕರ್ ಸೀನುಗಳು ಬಂತೆಂದರೆ ಟ್ರಾಂ∫..ಟ್ರ.ಡಾ∫..ನ್ ! ಆಡಿಟೋರಿಯಂನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕರೆಂಟು ಹೊಡೆದಂತೆ ಮಿಂಚಿನ ಸಂಚಾರ! ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯಮ್ಮೇ ಆದರೂ ನಮಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾತನಾಡಲು ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸ್ಲೈಡ್ ಹಾಕಿದ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಡಿಯೋಟ್ರ್.. ಬಾಂ~ಕೊರಾ∫ಟ್ರುಶ್.. ಮ‘ಶ್ಟ್ರಾ∫ಕ್ಯುಲಾ∫ಟ್.. ಅಂತ ಏನಾದರೂ ಹೊಡೆಯುತಿದ್ದ. ಇಂಟರ್ವಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೋ, ಅಥವಾ ಮುಂದುಗಡೆಯ ಚರಂಡಿಯಲ್ಲಿಯೋ ಸಾಲಾಗಿ ಒಂದ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೆ ಭಾರತದ ಬಾವುಟವಿದ್ದ ಚಿತ್ರ: ಆಗ ತಪ್ಪದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಜನಗಣಮನ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

ಅಲ್ಲಿಂದಾಚೆಗೆ ಎಲ್ಲರ ಬಾಯಲ್ಲೂ ಆ ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಆ ಸಿನೆಮಾ ಶೋವಿನದೇ ಮಾತು! ಅದನ್ನೇ ನೆನಸಿ ನೆನಸಿ ನಗುವುದು, ಕುಣಿಯುವುದು!

ಆಗ ವಿಶೇಷ ಬೇಸಿಗೆ ಶಿಬಿರಗಳಿಲ್ಲ, ಸಮ್ಮರ್ ಕೋಚಿಂಗ್ ಕಾಂ∫ಪ್ ಗಳಿಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲಿ-ಏನಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಆತಂಕವಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಖರ್ಚಿಲ್ಲ. ಶಾಲೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮದೇ ಪ್ರೋಗ್ರಾ∫ಮ್ಸ್ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಾಡು ಸುತ್ತುವುದು, ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗುವುದು, ಪುಸ್ತಕ ಓದುವುದು…. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಹೊರಟರೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ಬೀದಿ ದೀಪ ಹತ್ತುವುದರ ಒಳಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಜರಿರಬೇಕೆಂಬುದು ರೂಲ್ಸ್. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಟೆಲಿವಿಷನ್ ಎಂಬ ಹೆಸರೇ ಕೇಳಿಲ್ಲದ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಪುಣ್ಯವಂತರು!

Wildlife Messages 2010

DO WE HAVE A FUTURE ON THIS EARTH ?

Wednesday, 29 September 2010

Dear friend,

Today we are proud that we are the most evolved creatures to be born on the Earth. Having the capability for thought and reason, we have excelled all other co-inhabitants and reign them.

With our sheer intelligence, we have built huge bridges across rivers and attained self-sufficiency in foodgrains. We have converted nuclear power to run our powerful machines and to show our strength to our neighbours. Today we can travel on land, navigate in water, fly like a bird in the air and even gone out to explore and exploit our neighbouring planets. We can speak to anybody, in any corner of the world at the touch of a button. In short, we have intelligently utilised all the naturally available materials and converted them for our own use.

All for our selfish goals, to accomplish our greed and to show out might!

But on this very Earth, from minute Bacteria to giant Sequoia, from tiny Amoebas to mighty Whales, each and every lifeform has contributed to the sustenance and equilibrium of all lifeforms on this Earth. It is only we, the humans, who have not participated in this essential and responsible activity. Throughout our existence, we have assumed that all the living and the non-living things on this Earth are meant for our own use and delectation. As though we did not belong to this Earth!

Now the time has come for us to introspect. Scientists say that nearly 99 percent of all the life that evolved on this Earth are extinct today. This is beacause either they were not naturally selected or were unfit to survive or perhaps they did not return anything back to nature. I have a feeling that, even now if we do not mend our ways, if we do not stop abusing nature, soon nature will treat us accordingly and push us towards extermination.

Let us join hands to make our only Earth, a place where all elements of life can live in health, happiness and harmony.

Thank you.

Dr. S V Narasimhan
VIRAJPET 571 218 India.
drnsimhan@yahoo.com
9480730884

The Wildlife Message Cards are individually hand-painted and sent free to individuals throughout the world to mark the Wildlife Week.
Total of hand-painted cards made: this year 2050; in 26 years 53,870.
Total recipients: this year 1130; in 26 years 7460.
Please send more stamps to reduce my burden on postage.

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಮಾನವನಿಗೆ ಭವಿಷ್ಯವಿದೆಯೆ?

ಬುಧವಾರ, ೨೯ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨೦೧೦

ಮಿತ್ರರೆ,

ಇಂದು ಇಳೆಯ ಮೇಲೆ ಜನಿಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವಿಕಾಸ ಹೊಂದಿದ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ನಾವು ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗುತ್ತೇವೆ. ಆಲೋಚಿಸುವ, ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ, ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ನಾವು ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳನ್ನೂ ಮೀರಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ನಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಅಣೆಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ನಮ್ಮ ಆಹಾರದ ಪೂರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಅಣುಶಕ್ತಿಯಿಂದ ವಿದ್ಯುತ್ತಿನ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲದೆ, ಪರಸ್ಪರ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೂ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನೆಲ, ನೀರು ಹಾಗೂ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಓಡಾಡುವುದಲ್ಲದೆ, ಇತರ ಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಈವತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬೌದ್ಧಿಕ ನಿಪುಣತೆಯಿಂದ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ದೊರಕುವ ಎಲ್ಲ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಮರ್ಥರಾಗಿದ್ದೇವೆ.

ಎಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ, ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ದುರಾಸೆಗಳ ಪೂರೈಕೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಕ್ರೌರ್ಯದ ಬಲ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ!

ಆದರೆ ಇದೇ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಇತರ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ! ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾದಿಂದ ಹಿಡಿದು ದೈತ್ಯ ಸಿಕೋಯಾ ಮರದವರೆಗೆ, ಅಮೀಬಾದಿಂದ ಹಿಡಿದು ತಿಮಿಂಗಿಲದವರೆಗೆ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವಿಯೂ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಪೋಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಅದರ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ತಮ್ಮ ನಿರಂತರ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಲೇ ಬಂದಿವೆ. ಈ ಅತ್ಯಗತ್ಯ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸದವರು ನಾವು -ಮನುಷ್ಯರು- ಮಾತ್ರ! ಬದುಕಿನುದ್ದಕ್ಕೂ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಎಲ್ಲ ಚರಾಚರ ವಸ್ತುಗಳೂ ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ಉಪಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಭೋಗಲಾಲಸೆಗಾಗಿ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಈ ಭೂಮಿಗೇ ಸೇರಿದವರಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ!

ಆತ್ಮವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ. ಪ್ರಪಂಚದ ಮೇಲೆ ವಿಕಾಸಗೊಂಡ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದು ಶೇಕಡ ೯೯ರಷ್ಟು ಜೀವಿಗಳು ಅಳಿದುಹೋಗಿವೆಯೆಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ, ಅವುಗಳ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಆಯ್ಕೆ ತಪ್ಪಾಗಿರಬಹುದು, ಅಥವಾ ಅವು ಜೀವಿಸಲು ಅಯೋಗ್ಯವಾಗಿರಬಹುದು, ಅಥವಾ ಅವೂ ಕೂಡ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ನೀಡಿಲ್ಲದೆ ಇರಬಹುದು. ಈಗಲೂ ಕೂಡ ನಾವು ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ, ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪತ್ತಿನ ದುರ್ಬಳಕೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸದಿದ್ದರೆ, ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಕೃತಿಯು ನಾವು ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಭಾರ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ, ನಮ್ಮನ್ನೂ ವಿನಾಶದ ಅಂಚಿಗೆ ದೂಡಿಬಿಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ ಎಂದು ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

ನಾವೆಲ್ಲ ಕೈಗೂಡಿಸೋಣ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವ ಜೀವದ ಪ್ರತಿ ಅಣುಅಣುವೂ ಸುಖದಿಂದ, ಶಾಂತಿಯಿಂದ, ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುವಂತೆ ಮಾಡೋಣ.

ವಂದನೆಗಳು.

ಡಾ. ಎಸ್. ವಿ. ನರಸಿಂಹನ್
ವಿರಾಜಪೇಟೆ ೫೭೧ ೨೧೮
ದೂರವಾಣಿ: ೯೪೮೦೭೩೦೮೮೪

ಕೈಯಲ್ಲೇ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಒಟ್ಟು ಸಂದೇಶಪತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ: ಈ ವರ್ಷ ೨೦೫೦; ಕಳೆದ ೨೬ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೫೩,೮೭೦.
ಸಂದೇಶಪತ್ರಗಳನ್ನು ಪಡೆದವರು: ಈ ವರ್ಷ ೧,೧೩೦; ಕಳೆದ ೨೬ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೭,೪೬೦.
ದಯವಿಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚುಹೆಚ್ಚು ಅಂಚೆಚೀಟಿಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ, ನನ್ನ ಅಂಚೆವೆಚ್ಚವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸಲು ಸಹಕರಿಸಿ.

ಗ್ರಹಣದ ಪರಾಮರ್ಶನ

ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣದ ದಿವ್ಯಾನುಭವದ ಎರಡು ಕಂತುಗಳ್ನ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಓದಿದ ತುಂಬಾ ಸ್ನೇಹಿತ್ರು ಅವರಿಗೇನನ್ನಿಸಿತೋ ಅದನ್ನು ಇಂಚೆಯ ಮೂಲಕ ಹಂಚ್ಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಚ್ಚಿನವ್ರು ಕಾಮೆಂಟ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯದೆ, ಸಪರೇಟಾಗಿ ಮೇಲ್ ಮಾಡಿ ಬರ್ದಿದಾರೆ. ಒಬ್ರಂತೂ ‘ಬಾಳಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಇದ್ನೇ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರ್ದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ತುಂಬಾ ಜನ ಓದ್ಬೋದು’ ಅಂದ್ರು. ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿಚಾರಗಳ್ನ ಇಂಗ್ಲೀಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರ್ಯೋ ಜನ ತುಂಬಾ ಇದಾರೆ; ಎಲ್ಲಾರಿಗೂ ಅರ್ಥ ಆಗೋ ಹಾಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೆಯೋವ್ರೆಷ್ಟು? ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್ ಅದನ್ನೇ ಅಲ್ವೆ ನಮಗೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು? ಹಾಗೇಂತ ನಾನು ಬರೆದ್ರೆ ನನ್ನ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಓದೋಕೆ ನೀವು ರೆಡೀನಾ? ಅಂತ ಬೆದರಿಸ್ದೆ! ನೀವೇನೇ ಹೇಳಿ, ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಾಳದಲ್ಲಿರೋ ಅನುಭವಗಳನ್ನ ಹೇಳೋಕೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೇನೇ ಸರಿ. ಏನಂತೀರಾ?

ಎಲ್ಲರೂ ಹೀಗೆ ವ್ಹಾ! ವ್ಹೂ! ಆಹಾ! ಅಂತ ನನ್ನ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿಸ್ತಾ ಇದ್ದರೆ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ್‌ಹಾಗೆ ಒಂದು ಲೆಟರ್ ಬಂತೂ ನೋಡಿ, ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ನೇರವಾಗಿ ಭೂಮೀಗೇ ಎಳಕೊಂಡು ಬಂತು. ಪ್ಯಾರಾಚೂಟ್ ಇಲ್ಲದೆ ಏರೋಪ್ಲೇನ್‌ನಿಂದ ಇಳಿದ್ರೆ ಏನಾಗತ್ತೆ ಅಂತ ನೀವು ಕೇಳಿರ್ಬೋದು, ಆದ್ರೆ ನಂಗೆ ಆವತ್ತು ನಿಜ್ವಾದ ಅನುಭವ ಆಯ್ತು! ಆ ಪತ್ರ ಬರ್ದಿದ್ದು ಪ್ರೊ. ಎಸ್. ಎನ್. ಪ್ರಸಾದ್ ಅಂತ ಮೈಸೂರಿನ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು. ಇವ್ರ ವಿಚಾರಾನ ಮೊದ್ಲು ಹೇಳಿ ಬಿಡ್ತೀನಿ, ಕೇಳಿ:

Dr. ಎಸ್. ಎನ್. ಪ್ರಸಾದ್. ಇವರು ನಿವೃತ್ತ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ ಉಪನ್ಯಾಸಕರು ಮತ್ತು ಮೈಸೂರಿನ NCERTಯ ನಿವೃತ್ತ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲರು ಕೂಡ. ಒಬ್ಬ ನಿಜ ವಿಜ್ಞಾನಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳೂ ಇವರಲ್ಲಿ ಮೇಳೈಸಿವೆ! ಸತ್ಯನಿಷ್ಠತೆ, ನಿಃಸ್ವಾರ್ಥತೆ, ವಿಶಾಲ ಮನೋಭಾವ, ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಚಲಿತ ಶ್ರದ್ಧೆ, ಯಾವತ್ತೂ ತಾನೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ, ತಪ್ಪಿದರೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೃದಯ ವೈಶಾಲ್ಯತೆ, ತನ್ನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನ್ನುವ ತವಕ, ಕಿರಿಯರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಮನೋಭಾವ... ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಇವರು ಇಮ್ಮಡಿ ಜಿಟಿಎನ್! ಇವರ ಅಂತರ್ಜಾಲ ತಾಣಕ್ಕೆ ನೀವೂ ಭೇಟಿ ನೀಡಬಹುದು: http://drsnprasadmysoreindia.blogspot.com/


"ನೀನು ಗ್ರಹಣ ನೋಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸರಿ, ಆದ್ರೆ ಅದು ಭಟ್ಕಳದಲ್ಲಿ ಆಗೋಕೆ ಸಾಧ್ಯಾನೇ ಇಲ್ಲ! ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು, ನಾಸಾದವ್ರು ತಯಾರಿಸಿದ ಮ್ಯಾಪ್ ಕಳ್ಸಿದೀನಿ. ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಭಟ್ಕಳ ಅನ್ನೋ ಊರು ಸಂಪೂರ್ಣ ಗ್ರಹಣ ನಡಿಯುವ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ೧೩-೧೪ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೇ ಇದೆಯಲ್ಲ?" ಅಂತ ಅವ್ರು ಬರೆದ್ರು. ಇದೇನಪ್ಪ ಇದು? ಕಷ್ಟ ಬಿದ್ಕೊಂಡು ಹೋದೋನು ನಾನು, ಕಣ್ತುಂಬಾ ಗ್ರಹಣಾನ ನೋಡಿದ್ದು ನಾನು. ನೋಡಿ ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷ ಆಗಿದ್ರೂ ಇನ್ನೂ ನೆನ್ನೆ ನೋಡಿದ್‌ಹಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದೇ ಇಲ್ಲ ಅಂತಾರಲ್ಲ, ಹಂಗಾದ್ರೆ ನಾನು ಹೋಗಿದ್ದೆಲ್ಲಿಗೆ?






ತಲೆಯೆಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟ ಹಾಗಾಯ್ತು. ನೇರವಾಗಿ ಗೂಗ್ಲ್ ಅರ್ಥ್‌ಗೇ ಹೋದೆ. ಭಟ್ಕಳದ ಅಕ್ಷಾಂಶ-ರೇಖಾಂಶ ಗುರುತು ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಹತ್ರ ಇದ್ದ ಖಗೋಳ ತಂತ್ರಾಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ನ ಆ ದಿನಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ನಡೆಸಿ ನೋಡ್ದೆ. ಇಂಥಾ ತಂತ್ರಾಂಶಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅತ್ಯಂತ ನಿಖರವಾದ್ದು, ಅತೀ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹವಾದ್ದು Starry Night Pro plus 6.3.3. ಇದನ್ನ ವಾರಕ್ಕೊಂದ್ಸಲ ಅಪ್‌ಡೇಟ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ! ಯಾಕೇಂದ್ರೆ ಈ ಧೂಮಕೇತುಗಳು, ಕ್ಷುದ್ರ ಗ್ರಹಗಳು ಇವೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ರೀತಿ, ಒಂದೇ ದಾರೀಲಿ ಹೋಗಲ್ಲ. ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಹ ಎಳೆದ್ರೆ ವಾಲಿ ಬಿಡ್ತವೆ! ಅದೂ ಅಲ್ದೆ, ಹೊಸ-ಹೊಸ ಆವಿಷ್ಕಾರ, ವಿದ್ಯಮಾನ, ಬದಲಾವಣೆ ಮುಂತಾದವೆಲ್ಲ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಡೀತಾನೇ ಇರ್ತವೆ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಕರಾರುವಾಕ್ಕಾಗಿ ಆಗಾಗ ತಂತ್ರಾಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಬರೀತಾ ಇರ್ಬೇಕಾಗತ್ತೆ. ಅಂಥ ಸ್ಟಾರೀನೈಟ್ ಕೂಡ ನೀನು ನೋಡಿದ್ದು ಸರಿ, ಭಟ್ಕಳದಲ್ಲಿ ಆವತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸೂರ್ಯಗ್ರಹಣ ಆಗಿದೆ ಅಂತಾನೇ ತೋರಿಸ್ತು! ಆದ್ರೆ ಇದನ್ನ ಉಳಿದ ತಂತ್ರಾಶಗಳು, ಅದ್ರಲ್ಲೂ Stellarium, Red Shiftಗಳು ಸುತಾರಾಂ ಒಪ್ಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದ್ರೆ ಯಾವ್ದು ಸರಿ? ನಾಸಾದವ್ರು ತಪ್ಪು ಹೇಳ್ತಾರಾ?





ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಾ ನಿದ್ರೇನೇ ಬರ್ಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಲೇಗೇ ಒಂದು ರೀತಿ ಗ್ರಹಣ ಹಿಡ್ದಿತ್ತು! ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ, ಯಾರನ್ನ ಕೇಳ್ಲಿ, ಅಂತ ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಜ್ಞಾಪಕ ಆಯ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಅಲ್ತಾಫ್ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಕ್ಲಿನಿಕ್-ಅವನ ಬಟ್ಟೆ ಶಾಪ್ ಎರಡೂ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ. ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಗ್ರಹಣ ನೋಡಿದ್ಮೇಲೆ ವಾಪಾಸ್ ಬಂದಾಗ ಅವನ ಹತ್ರ ಮಾತಾಡಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಎಂಭತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಒಂದು ಜಾತಿಯ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ವಾಸ ಮಾಡ್ತಾ ಬಂದಿದಾರೆ. ಅವರನ್ನ ಎಲ್ಲರೂ ಬಟ್ಕಳೀಸ್ ಅಂತ ಕರೀತಾರೆ. ಬಟ್ಟೆ-ಪಾದರಕ್ಷೆ ವ್ಯಾಪಾರಸ್ತರು. (ಮೈಸೂರು, ಬೆಂಗ್ಳೂರಲ್ಲಿ ಇರುವ ಬಾದಶಾ ಸ್ಟೋರ್ಸ್ ಇವರದ್ದೆ). ಆವಾಗ ಐದಾರು ಕುಟುಂಬಗಳಿದ್ದಿದ್ದು ಈಗ ಮೂವತ್ತು ದಾಟಿವೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲೇ ಮಕ್ಕಳು-ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ವಾಸ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು, ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಗೇ ಕಳ್ಸಿ, ಎಲ್ಲಾರ್ಜೊತೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಬಾಳ್ತಾ ಇದಾರೆ. ಬಟ್ಕಳೀಸ್ ಆಗಿರೋದ್ರಿಂದ ಅವರೆಲ್ಲ ಭಟ್ಕಳದವರು ಅಂತ ನಾನು ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ.

ಆದ್ರೆ ಅಲ್ತಾಫ್ ಒಂದು ಹೊಸ ವಿಚಾರ ಹೇಳ್ದ: ನಮ್ಮ ಒರಿಜಿನಲ್ ಊರು ಭಟ್ಕಳದಿಂದ ಆಚೆ ಇರೋ ಮುರ್ಡೇಶ್ವರ. ನೀವು ಆವತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದು ಮುರ್ಡೇಶ್ವರಕ್ಕೇ ಇರ್ಬೇಕು. ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ರಿ ಅಂತ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ನೀವು ಭಟ್ಕಳ ಅಂತ ತಪ್ಪು ತಿಳ್ಕೊಂಡ್ರಿ.






ಇವ್ನು ಹೇಳೋದು ಹೌದಾ? ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಗೂಗ್ಲ್ ಅರ್ಥ್ ತೆರೆದೆ. ಭಟ್ಕಳದಿಂದ ಮುರ್ಡೇಶ್ವರಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ೧೩ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರ. ಮಧ್ಯೆ ಮಾವಳ್ಳಿ ಅಂತ ಒಂದು ಊರು ಕೂಡ ಇದೆ. ಅದನ್ನ ನದಿ ಬೇರೆ ದಾಟಿ ಹೋಗಬೇಕು. ಆವತ್ತು ನಾನು ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಕಾರು NH17ರ ಮೇಲೆ ರುಂ ಅಂತ ಹೋಗ್ತಿರಬೇಕಾದ್ರೆ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು-ದೃಷ್ಟಿ ಎಲ್ಲಾ ಆಕಾಶದ ಕಡೆಗೇ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದಲೋ ಏನೋ ನಾನು ಈ ಸೇತುವೆ ದಾಟಿದ್ದೇ ಜ್ಞಾಪಕವಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಭಟ್ಕಳಕ್ಕೇ ಬಂದು ಲಾಡ್ಜ್‌ನಲ್ಲಿ ತಂಗಿದ್ದೆ. ರಾತ್ರಿ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಈ ಸೇತುವೆ ಮಿಸ್ ಆಯ್ತಾ?

ಪ್ರೊ. ಪ್ರಸಾದ್‌ರವರು ನನ್ನ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬಿಡ್ಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಂದು ನಾಸಾ-ಗೂಗ್ಲ್ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಭೂಪಟ ಕಳ್ಸಿದ್ರು. ನಾಸಾದವ್ರ ಈ ಭೂಪಟಗಳು ಡಾ. ಫ್ರೆಡ್ ಎಸ್ಪನ್ಯಾಕ್ ಎಂಬ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಖಗೋಳ ವಿಜ್ಞಾನಿಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ಅಧಾರಿತವಾಗಿವೆಯಂತೆ. ಆತನೊಬ್ಬ ಗ್ರಹಣಗಳ ಸ್ಪೆಷಲಿಸ್ಟು! ಅವನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಬಹಳಾ ಬಹಳಾ ಆಕ್ಯುರೇಟು. "ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡು, ನೀನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಗ್ರಹಣಾನ ಕಂಡಿದ್ದು ಮುರ್ಡೇಶ್ವರದಲ್ಲೂ ಅಲ್ಲ, ಅದೂ ಗ್ರಹಣದ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ಅರ್ಧ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೇ ಇದೆ", ಅಂತ ದಬಾಯ್ಸಿದ್ರು. ಅಯ್ಯೋ ದೇವ್ರೆ, ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಾನು ಮುರ್ಡೇಶ್ವರಾನೂ ದಾಟಿ ಹೋಗಿದ್ನೇ? ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಅವೆಲ್ಲ ಹೊಸ ಜಾಗಗ್ಳು. ಈವತ್ತಿಗೂ ನಾನು ಆ ಕಡೆ ಪುನಃ ಹೋಗಿಲ್ಲ.

ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಸಾಹೇಬರು ಮತ್ತೊಂದು ಮನ ತಟ್ಟೋ ಪತ್ರ ಬರೆದ್ರು: "ನೋಡು, ಈವತ್ತು ೨೦೧೦ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೩. ಬೆಸ್ಟ್ ಐಡಿಯಾ ಏನೂಂದ್ರೆ ಇನ್ನು ಮೂರೇ ದಿವ್ಸಕ್ಕೆ, ಅಂದ್ರೆ ನಾಡಿದ್ದು ೧೬ನೇ ತಾರೀಕು, ಆ ನಿನ್ನ ಅಮೂಲ್ಯ ಗ್ರಹಣದ ಮೂವತ್ತನೇ ಪುಣ್ಯ ಜಯಂತಿ! ನಿಂಗೆ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಸ್ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡೋಕೆ ಕಷ್ಟ ಅಗ್ಬೋದು. ಆದ್ರೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ನಿನ್ನ ಕಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ಅದೇ ದಾರಿ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಹೋಗು. ನೀನು ನೋಡಿದ್ದ ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗತ್ತೆ! ಅದಕ್ಕಿಂತ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಸಾಧನೆ ಬೇಕು?" ಇದನ್ನಲ್ಲವೆ ಒಬ್ಬ ವಿಜ್ಞಾನಿಯ ಆಂತರ್ಯ ಅನ್ನೋದು! ಸತ್ಯಶೋಧನೆಯಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾಗೋ ತನಕ ಛಲ ಬಿಡಲ್ಲ!

ನನ್ನ ಮನೆ ಪರಿಸ್ಥಿತೀಲಿ ನಾನು ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗೋ ಹಾಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆವತ್ತು ಗ್ರಹಣ ನೋಡಿದವ್ರು ಯಾರಾದ್ರೂ ಇನ್ನೂ ಮುರ್ಡೇಶ್ವರದಲ್ಲೇ ಇರ್ಬೋದಾ? ಆ ಕಾಲದವ್ರು ಅಥವಾ ನಮ್ಮೂರ ಬಟ್ಕಳೀಸ್ ಜನರ ನೆಂಟ್ರು ಅಥವಾ ಯಾರಾದ್ರೂ ಶಾಲೆಯ ಟೀಚರ್ಸು? ಬಾದಶಾ ಅಂಗಡೀ ದಿಲ್ದಾರ್‌ನ ಕೇಳ್ದೆ. ಆತ ಮೊದಲೇ ಅಪಶಕುನದ ರಾಗ ಹಾಡ್ದ. "ನೀವು ಒಂದು ಆಲೋಚಿಸ್ಬೇಕು ಸ್ವಾಮಿ. ಗ್ರಹಣ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಗಂಡಸ್ರು ಬಿಡಿ, ಲೇಡೀಸ್-ಮಕ್ಳು ಯಾರೂ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡೋ ಹಾಗೇ ಇಲ್ಲ. ಬಾಗಿಲು-ವಿಂಡೋಸ್ ಎಲ್ಲ ಬಂದ್!"

ಕೊನೆಗೆ ಮನ್ನಾ ಸ್ಟೋರ್ಸ್‌ನ ಮೀರಾ ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿ ತಲಾಶ್ ಮಾಡಿ ಮುರ್ಡೇಶ್ವರದ ಒಂದು ಶಾಲೇ ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೊಟ್ಟ. ಅಲ್ಲಿಯ ಹೆಡ್ ಮೇಡಂ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಿದೆ. "ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯ ಆಗೋ ಅಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡ್ತೀನಿ, ನಿಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುತ್ತೋ ನೋಡೋಣ. ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ," ಎಂದರು. ನನ್ನ ದುರದೃಷ್ಟಕ್ಕೆ ಶಾಲೆ ಮುಗಿದು ರಜಾ ಶುರುವಾಗಿದೆ.





ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಣೇನೇ ಒಂದ್ರೀತಿ ತಪಸ್ಸು. ಅದ್ರ ಕೊನೇಲಿ ಸಿಗೋ ಅಂತ ಆತ್ಮಸಂತೃಪ್ತಿ ಇದ್ಯಲ್ಲ ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಎಂತ ಮಜಾ ಇದೇಂತ ಎಲ್ಲ ವಿಜ್ಞಾನಿಗ್ಳೂ ಹೇಳ್ತಾನೇ ಬಂದಿದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಜಿಟಿಎನ್ ಆಗ್ಲೀ, ಪ್ರಸಾದ್ ಆಗ್ಲೀ, ಅವ್ರಿಂದ ಇದ್ನೇ ನಾವು ಕಲೀಬೇಕಾಗಿರೋದು. ಪ್ರೊ. ಪ್ರಸಾದ್‌ರವ್ರು ಹೇಳ್ದ ಹಾಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೇಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಟೇ ಬಿಡೋದಾ ಅಂತಲೂ ಆಲೋಚಿಸ್ತಿದೀನಿ. ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಮುರ್ಡೇಶ್ವರ ಅನ್ನೋ ಊರು, ಕಣ್ಣಿಗೂ ಕಾಣದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ ಆಗಿತ್ತಂತೆ! ಈಗ ಬಾಳಾ ಬೆಳ್ದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ನಾಗರೀಕತೆಯ ಬೆಳ್ವಣಿಗೆ ಅಂದ್ರೇನು? ಹೆದ್ದಾರಿಯ ಎರ್ಡೂ ಕಡೆ ಎತ್ತರೆತ್ತರವಾದ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಟ್ಟಡಗ್ಳು, ಶಾಪಿಂಗ್ ಕಾಂಪ್ಲೆಕ್ಸ್‌ಗಳು ಇಷ್ಟೇ ತಾನೆ? ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಆವತ್ತು ನೋಡಿದ್ದ ಶಾಲೆ ಇನ್ನೂ ಇರತ್ತಾ? ಅಥವಾ ಅದೂ ಬೆಳೆದು ದುಡ್ಡು ಮಾಡೋ ಕಾಲೇಜಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿರತ್ತಾ? ನೋಡಿದ್ರೂ ಗುರ್ತು ಹಿಡ್ಯೋದು ಹೇಗೆ? ಇಂತಾ ಕೊಷ್ಣೆಗ್ಳು ನನ್ನ ತಲೇನ ದಿನಾ ಕೊರೀತಾ ಇವೆ. ಈವತ್ತಲ್ಲ, ನಾಳೆ ಅಲ್ಲೀಗೆ ಹೋಗೇ ಹೋಗ್ತೀನಿ. ಆ ದಿವ್ಸ ಬೇಗ್ನೆ ಬರ್ಲಿ ಅಂತ ನೀವೂ ಹಾರೈಸಿ.

ಹಿರಿಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೇಕಾಯಾದ ಹೋಮ್ಸ್!

ಹಿರಿಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೇಕಾಯಾದ ಹೋಮ್ಸ್!

ಜಗದೀಶ ಲಾಯರು ನಮ್ಮಗೆಲ್ಲ ಆತ್ಮೀಯರು, ಅಲ್ಲದೆ ಕುಟುಂಬದ ಹಿತೈಷಿಗಳು. ಅವರ ತಂದೆ ರಾಮಮೂರ್ತಿ ಲಾಯರೂ ಕೂಡ ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಬಹಳ ಬೇಕಾದವರು. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರೆಲ್ಲರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಚಿರಪರಿಚಿತರೇ! ಜಗದೀಶ ಲಾಯರ ಮಗ ನಿಖಿಲ್ ರಾಮಮೂರ್ತಿ ಲಾಯರ್‌ಗಿರಿ ಓದಿದ್ದರೂ ಅಪ್ಪನ-ಅಜ್ಜನ ವೃತ್ತಿ ಮುಂದುವರಿಸಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಎಸ್ಟೇಟುಗಳ ಉಸ್ತುವಾರಿಯೂ ಇವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ಅವನ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ಹಲವಾರು. ಒಳಾವರಣ ವಿನ್ಯಾಸದ (Interior designing) ವಿಷಯವನ್ನು ಓದಿ ಅದನ್ನು ಹಲವಾರು ಕಡೆ ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕಿಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಫಲನಾಗಿದ್ದಾನೆ.

ನಿಖಿಲ್‌ನ ಮತ್ತೊಂದು ಹವ್ಯಾಸ ಖಗೋಳ ವೀಕ್ಷಣೆ. ಅವನ ಅಕ್ಕ ಡಾ. ಅನುಪಮಾ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ಅವಳು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುವಾಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ದೂರದರ್ಶಕವನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ತಂದಿದ್ದಳು. ಅದನ್ನು ವಿಧಿವತ್ತಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲು ನನ್ನನ್ನು ಆಗಾಗ ಕರೆದ. ಆ ವೇಳೆಗೆ ಮಳೆಗಾಲವೂ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ್ದರಿಂದ, ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಸೋಮಾರಿತನದ ಉಡಾಫೆಯಿಂದ ಹಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ, ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೨೯, ೨೦೦೭ರಂದು ರಾತ್ರಿ, ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಛಳಿಗೆ ಸ್ವೆಟರ್ರು, ತಲೆಗೆ ಉಲ್ಲನ್ ಟೋಪಿ ಸಹಿತವಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದು ನೋಡಿ ಲಾಯರು ನಕ್ಕರು, ‘ಏನ್ ಡಾಕ್ಟ್ರೆ, ಹೊಸ ಪೇಷೆಂಟನ್ನ ನೋಡೋಕೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ?’

ನಿಖಿಲ್ ತನ್ನ ಟೆಲಿಸ್ಕೋಪನ್ನು ಹೊರತಂದ. ಆಗಲೇ ಅದರ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕವಾಗಿತ್ತು. ನೋಡಿದೊಡನೆ ಅದೊಂದು ಬಹಳ ಸಾಧಾರಣವಾದ ದೂರದರ್ಶಕವೆಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ, ಆದರೆ ಯಾವುದೂ ನಿಖರವಾಗಿಲ್ಲ. ಆ ಕಡೆ ಇಂಥ ಟೆಲಿಸ್ಕೋಪುಗಳನ್ನು Trash Telescopes ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಏನು ಕಾಣಿಸುವುದೋ ಅದನ್ನೇ ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಡೋಣ ಎಂದು ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಚಂದ್ರನನ್ನು, ಕೆಲವು ನೀಹಾರಿಕೆಗಳನ್ನು, ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜಗಳನ್ನು ತೋರಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಜಗದೀಶ ಲಾಯರ ಮನೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಗ್ಗಿನಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಹಾಗೂ ಎದುರುಗಡೆ ಮಲೆತಿರಿಕೆ ಬೆಟ್ಟವಿರುವುದರಿಂದ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ಲೇಟಾಗಿಯೇ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ!

ವೇಳೆ ರಾತ್ರಿ ಒಂಭತ್ತೂವರೆ ಕಳೆದದ್ದರಿಂದ ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವ ಗುರುಗ್ರಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನಾವುದೇ ಗ್ರಹ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಂಟು ಘಂಟೆಗೇ ಶುಕ್ರಗ್ರಹ ಮುಳುಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ನೆತ್ತಿಯ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದ ಅಂಡ್ರೋಮೆಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ಕುತೂಹಲ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಅದೂ ಕೂಡ ಆ ದೂರದರ್ಶಕದಲ್ಲಿ ಶೋಭಾಯಮಾನವಾಗೇನೂ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ಬೈನಾಕ್ಯುಲರ್‌ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಹೋದೆ. ಕತ್ತನ್ನು ಎತ್ತಿ ಎತ್ತಿ ಕತ್ತು ನೋವು ಬಂತು ಎಂದರು. ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಕೃತ್ತಿಕಾ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜ ನೋಡಲು ಬಲು ಚಂದ. ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಿ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. ಹತ್ತೂಕಾಲರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಹಾವ್ಯಾಧ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಬರಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಒಂದೇ ನೀಹಾರಿಕೆ ಮಹಾವ್ಯಾಧನಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿ ಅತ್ತ ದೂರದರ್ಶಕವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದೆ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ಶುಭ್ರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆವತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಂಡದ್ದು ಕೃಷ್ಣಪಕ್ಷದ ಚೌತಿಯ ಚಂದ್ರ!

‘ಇನ್ನಾವುದೂ ಗ್ರಹ ಕಾಣೋದಿಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದು ಲಾಯರು ಕೇಳಿದರು. ‘ಇಲ್ಲಾ ಸಾರ್, ಶನಿಗ್ರಹವನ್ನು ನೋಡಬೇಕಾದರೆ, ರಾತ್ರಿ ಮೂರು ಘಂಟೆಯವರೆಗೆ ಕಾಯಬೇಕು! ಉಳಿದವು, ಮಂಗಳ, ಶುಕ್ರ ಮತ್ತು ಬುಧ ಸಾಲಾಗಿ ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಉದಯಿಸುತ್ತವೆ’, ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದೆ. ‘ನಿನ್ನ ತಲೆ, ಈವತ್ತು ಯಾಕೆ ಬಂದೆ? ಎಲ್ಲ ಗ್ರಹಗಳೂ ಕಾಣೋ ದಿನ ಬಂದು ತೋರಿಸು. ಎಲ್ಲಾರೂ ನೋಡೋಣ’, ಎಂದು ತಲೆಯ ಮಂಕಿ ಟೋಪಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಒಂದು ಸಾರಿ ಒದರಿದರು. ನಿಖಿಲ್‌ನ್ನು ವಾರೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ. ತಂದೆಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಅತ್ತ ತಿರುಗಿ ಮುಸಿಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ.

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ಉತ್ತರದ ಪರ್ಸಿಯಸ್ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜದ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿತು. (ಭಾರತದ ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಈ ತಾರಾಮಂಡಲವನ್ನು ‘ಪಾರ್ಥ’ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.) ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾವತ್ತೂ ಕಂಡಿರದ ಒಂದು ವಿದ್ಯಮಾನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾದ, ಉರುಟಾದ ಒಂದು ಆಕಾಶಕಾಯ ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೇ ಎದ್ದು ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಸಣ್ಣ ಮೋಡದ ತುಣುಕು ಇದ್ದಂತೆ! ಶುಭ್ರವಾದ ಆಕಾಶವಿರುವಾಗ ಮೋಡಕ್ಕೆಲ್ಲಿಯ ಅವಕಾಶ? ಮೊದಲು ಬೈನಾಕ್ಯುಲರ್‌ನಿಂದ ನೋಡಿದೆ. ಚಂದ್ರನ ಗಾತ್ರದ ಚೆಂಡು! ಮೋಡ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಇಷ್ಟು ಉರುಟಾಗಿರುತ್ತದೆಯೇ? ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅದು ಮೋಡವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗತೊಡಗಿತು. ಇವೆಲ್ಲಕಿಂತ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿದ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಇದೆಲ್ಲಿತ್ತು? ಸುಮಾರು ಒಂದು ಘಂಟೆಯ ಆಕಾಶವೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿದ್ದೆವು. ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಥ ಮಾತ್ರ ಏಕೆ, ಅವನೊಡನೆ ಅವನಮ್ಮ ಕುಂತಿ (Cassiopeia), ಅವನ ಅಣ್ಣ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ (Cepheus), ಪತ್ನಿ ದ್ರೌಪದಿ (Andromeda), ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಗೀತಾಚಾರ್ಯನಾದ ವಿಜಯಸಾರಥಿ (Auriga), ಹೀಗೆ ಇಡೀ ಸಂಸಾರವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ ಇವರೆಲ್ಲರ ನಡುವೆ ದಿಢೀರನೆ ಇದೆಲ್ಲಿಂದ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಯಿತು? ನಿಖಿಲ್‌ಗೆ ಈ ಹೊಸ ಆಕಾಶಕಾಯವನ್ನು ತೋರಿಸಿದೆ. ಅವನಿಗೂ ಅಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಅವನೂ ಈವರೆಗೆ ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ಗೋಳವನ್ನು ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ.






ಟೆಲಿಸ್ಕೋಪನ್ನೇ ಅತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿದೆವು. ಈಗ ಆ ವಿಚಿತ್ರಕಾಯ ಬೈನಾಕ್ಯುಲರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲದೆ ಆ ಸುಂದರವಾದ ಮೋಡದ ಚೆಂಡಿನ ದೇಹದೊಳಗಿಂದ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಎರಡು ನಕ್ಷತ್ರಗಳೂ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಂದರೆ, ಇದು ಯಾವುದೇ ಘನವಾದ ಆಕಾಶಕಾಯವಲ್ಲ. ಇದೇನಿರಬಹುದು? ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ನಕ್ಷತ್ರ ಸ್ಫೋಟವಾಯಿತೇ? ಅಥವಾ ಅದೊಂದು ಧೂಮಕೇತುವೇ? ಆದರೆ ಹೀಗೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ರಂಗಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುವ ಕಾರಣವೇನು ಅಥವಾ ಉದ್ದೇಶವೇನು? ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯನ್ನೇ ನೋಡಿದೆವು. ನನಗಂತೂ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಲೇ ಇರುಳು ಹನ್ನೊಂದಾಗಿತ್ತು. ಹೊಸ ಆಕಾಶಕಾಯದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ ನೇರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದೆ.

ಬಂದೊಡನೆ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ, ಪುಷ್ಪಾಳನ್ನು ಕರೆದು ಹೊಸ ಮಿತ್ರನನ್ನು ತೋರಿಸಿದೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡಿದಳು. ಈ ಸರಿರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳುವುದು, ಇನ್ನಾರಿಗೆ ತೋರಿಸುವುದು? ‘ಮೈಸೂರಿನ ನಿಮ್ಮ ಗುರುಗಳೇ ಇದ್ದಾರಲ್ಲ, ಪ್ರೊ. ಜಿ. ಟಿ. ನಾರಾಯಣ ರಾವ್, ಅವರಿಗೇ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ’ ಎಂದು ಸಲಹೆಯಿತ್ತಳು. ‘ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲವೆ?’ ಎಂದೆ. ‘ಏನಾದರಾಗಲಿ, ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಹೇಳಿದರೆ, ಪ್ರೊಫೆಸರ್ರು ಎದ್ದ ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ,’ ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದಳು. ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರ ಮನೆಗೆ ರಿಂಗಿಸಿದೆ. ಆ ಕಡೆ ಅವರ ಸೊಸೆ ಫೋನ್ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಮೊದಲು ನನ್ನ ಪ್ರವರ ಅರ್ಪಿಸಿದೆ. ಹೀಗೆ, ನಾನು ವೀರಾಜಪೇಟೆಯ ಡಾ. ನರಸಿಂಹನ್, ಹವ್ಯಾಸಿ ಖಗೋಳ ವೀಕ್ಷಕ, ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರಿಗೆ ನನ್ನ ಪರಿಚಯವಿದೆ, ಹೀಗೊಂದು ಹೊಸ ಆಕಾಶಕಾಯ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ, ಅದು ಪರ್ಸಿಯಸ್ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜದ ಡೆಲ್ಟಾ(δ) ಮತ್ತು ಆಲ್ಫಾ(α)ಗಳ ನಡುವೆ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದೆ, ಅದು ಏನು ಎಂದು ದಯವಿಟ್ಟು ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಸಾಹೇಬರ ಹತ್ತಿರ ವಿಚಾರಿಸಬೇಕು, ನಾಳೆ ನಾನೇ ಅವರಿಗೆ ಪುನಃ ಕರೆನೀಡುತ್ತೇನೆ.

ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯಿತು. ಮುಂದೇನು? ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋಣವೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಬಳಿ ಅಷ್ಟು ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಗೆಳೆಯ ಡಾ. ಬಿಶನ್ ಹತ್ತಿರವೇನೋ ಇದೆ, ಆದರೆ ಈ ಸರಿರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳುವುದು? ಖಗೋಳ ವೀಕ್ಷಣೆ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲದೆ ಹಗಲು ಮಾಡುತ್ತಾರೇನು, ಎಂದು ನನಗೆ ನಾನೇ ಸಮಜಾಯಿಷಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಫೋನಲ್ಲಿ ಬಿಶನ್‌ಗೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದೆ. ತಕ್ಷಣ ಅವನು ‘ನಾನೀಗಲೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಹಾಜರಾದ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ತಾರಸಿಯ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆವು. ಆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಭಯಂಕರವಾದ ಒಂದು ಸೋಡಿಯಂ ದೀಪ ಆ ಭಾಗದ ಆಕಾಶವನ್ನೇ ಮಬ್ಬು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಈ ಪಂಚಾಯಿತಿಯವರು ಹಾದಿದೀಪಗಳನ್ನು ರಸ್ತೆ ಕಾಣಲು ಹಾಕಿರುತ್ತಾರೋ ಅಥವಾ ಆಕಾಶ ನೋಡಲು ನೆಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಸಂಶಯ ಬಂತು!

ಬಿಶನ್, ‘ಇಲ್ಲಿ ಬೇಡ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮೇಲೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳಕಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗೋಣ’ ಎಂದ. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಆ ಆಕಾಶಕಾಯವನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಚಡಪಡಿಕೆ ನೋಡಿ ನನ್ನವಳಿಗೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ನಗು! ‘ಇದ್ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಮೈ ಮೇಲೆ ಜಿರಳೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡವರಂತೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೀರ? ಅವನೊಂದಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅದೇನು ಚಿತ್ರ ಬೇಕೋ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಈ ಆಕಾಶಶಾಸ್ತ್ರದಿಂದ ನನ್ನ ನಿದ್ದೆ ಹಾಳಾಯಿತು!’ ಅವಳು ಹೇಳುವುದೂ ಸರಿ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದು ಘಂಟೆಗೆ ಎದ್ದರೆ, ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೊಂದರವರೆಗೂ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ವರ್ಕೋಹಾಲಿಕ್ ಅವಳು. ನಾನಾದರೋ ರಾತ್ರಿ ಗಡದ್ದಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೆ, ಹಗಲಲ್ಲೂ ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ಒಂದೊಂದು ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆದುಬಿಡುವವನು!

ಉಟ್ಟ ಪಂಚೆಯಲ್ಲೇ ಬಿಶನ್ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಡಿಟ್ಟೋ! ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೂ ನನ್ನವಳದ್ದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಅವಳೂ ವೈದ್ಯೆ, ಅರಿವಳಿಕೆ ತಜ್ಞೆ. ಹಗಲೂ-ರಾತ್ರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರೆ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೋಗಿ ದುಡಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಒಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ಅವಳು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ತೋರಿದ ಅಪ್ರತಿಮ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ! ನಾವು ಹೋದೊಡನೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದ ತಕ್ಷಣ ನಾವು ಯಾವುದೋ ಬಹು ದೊಡ್ಡ, ಗಹನವಾದ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದೇವೆಂದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮುಖಭಾವದಿಂದಲೇ ಅರಿತು ‘ಹಲೋ!’ ಎಂದವಳೇ ಒಳನಡೆದುಬಿಟ್ಟಳು!

ನಾವು ಮಹಡಿ ಹತ್ತಿ ತಾರಸಿಗೆ ಬಂದೆವು. ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಆ ಖಗೋಳ ವೈಚಿತ್ರ್ಯ ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನು ಜೋಡಿಸಿದವನೆ ಬಿಶನ್ ಹಲವಾರು ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ತೆಗೆದ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಆ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ನಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಬೇಕು. ಅರ್ಧ ತಾಸಿನಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ಗೆ ಆ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ರವಾನಿಸಿ ನೋಡಿದೆವು. ಈ ಹಿಂದೆ ಟೆಲಿಸ್ಕೋಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ಫುಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ವಿವರ ಸಿಕ್ಕಬಹುದೆಂದು ನಾಲ್ಕಾರು ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಥನನ್ನು ನೊಡಕಾಡಿದೆವು. ಎಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಆಕಾಶಕಾಯದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಮಾಹಿತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪರ್ಸಿಯಸ್‌ನ δ ಮತ್ತು α ನಡುವೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಕೆಳಗೆ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ! ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವುದೇನು? ಪುನಃ ಪುನಃ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಅದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆಯೇ ಅಥವಾ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾದ ಹಾಗೇ ಮಾಯವಾಗಿ ಹೋಯಿತೇ ಎಂದು ಧೃಢಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ! ಕೊನೆಗೆ ಏನೂ ತೋಚದೆ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆ.

ನಡುರಾತ್ರಿ ಒಂದೂಮುಕ್ಕಾಲು ಆಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯೂ ಆ ವೇಳೆಗೆ ಒಂದಿಬ್ಬರಿಗೆ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಂಗಿ-ಭಾವನನ್ನು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆಳೆದು ಫೋನಿನಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮ ಹೊಸ ಮಿತ್ರ ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ, ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ, ಯಾವ ನಕ್ಷತ್ರದ ಹತ್ತಿರ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮುಂತಾದ ವಿವರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹಗಲು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ, ನಾಳೆ ರಾತ್ರಿ ಅದು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬ ದಿಗಿಲು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದೊಡನೆ ಮೊದಲ ಕೆಲಸ, ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವುದು, ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಆ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆಗೆಟ್ಟಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ.

ಮುಂಜಾವು ಏಳು ಘಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಫೋನ್ ರಿಂಗಿಸಿತು. ನೋಡಿದರೆ, ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರೇ ನನಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ! ‘ನಿಮ್ಮ ಟೆಲಿಫೋನ್ ಕರೆಯ ವಿಚಾರ ರಾತ್ರಿಯೇ ನನ್ನ ಸೊಸೆ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ, ನಾನು ಈಗೆಲ್ಲ ಮುಂಚಿನಂತೆ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಆಕಾಶವನ್ನು ನೋಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮವರೇ ಆದ ಪ್ರೊ. ಎಸ್. ಎನ್. ಪ್ರಸಾದ್ ಎಂಬುವವರು ವಿವರಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ’, ಎಂದಿಷ್ಟು ಹೇಳಿ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟರು. ಯಾರಿದು ಪ್ರೊ. ಪ್ರಸಾದ್ ಎಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಪುನಃ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಬಂತು. ಈಗ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಎಸ್. ಎನ್. ಪ್ರಸಾದ್ ಎಂಬುವವರೇ ನನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಅವರು ಹೇಳಿದ ಮತ್ತು ನಂತರ ನಾನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ವಿವರಗಳು:



ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ನಾವು ಕಂಡ ಈ ಖಗೋಳ ಕೌತುಕದ ಹೆಸರು, ಹೋಮ್ಸ್ 17p. ಇದೊಂದು ಧೂಮಕೇತು. ಇದು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಕಂಡದ್ದು ೧೮೯೨ ನವೆಂಬರ್ ೬ರಂದು. ೬.೮೮ ವರ್ಷಕ್ಕೊಂದು ಬಾರಿ ಸೂರ್ಯನ ಸುತ್ತ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುವ ಈ ಧೂಮಕೇತು ಸುತ್ತುವ ಪಥ ಮತ್ತು ಈ ಧೂಮಕೇತುವಿನ ಸ್ವಭಾವ ಎಲ್ಲವೂ ಅನಿರ್ದಿಷ್ಟ. ೧೯೦೬ ಮತ್ತು ೧೯೬೪ರ ನಡುವೆ ಇದು ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬಿದ್ದಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ೧೯೬೪ರ ಜುಲೈ ೧೬ರರ ನಂತರ ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ ಹೋಮ್ಸ್‌ನ್ನು ಖಗೋಳ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಬಾರಿಯೂ ಹೋಮ್ಸ್‌ನ್ನು ಮೇ ೨೦೦೭ರಿಂದಲೇ ಪ್ರಬಲವಾದ ದೂರದರ್ಶಕಗಳ ಮೂಲಕ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೨೪ರವರೆಗೂ ಅದೊಂದು ಕೇವಲ ಖಗೋಳಿಗಳ ಸ್ವತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನೆಂದರೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಧೂಮಕೇತುಗಳಿಗೆ ಬಾಲವಿರುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಹೋಮ್ಸ್‌ಗೆ ಅಂತಹ ಬಾಲವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸರ್ವೇ ಸಾಧಾರಣ, ದೂರದರ್ಶಕಗಳಿಗೇ ಮೀಸಲಾಗಿದ್ದ ಧೂಮಕೇತು ಹೋಮ್ಸ್ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ೨೪ರಂದು ಉನ್ಮಾದದಿಂದ ಅತಿವೇಗವಾಗಿ ಹಿಗ್ಗತೊಡಗಿತು. ಹಲವೇ ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ೧೦ ಲಕ್ಷ ಪಟ್ಟು ಹಿಗ್ಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಆ ವೇಗವನ್ನು ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ! ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನಿಗಾಗಲಿ, ಭೂಮಿಗಾಗಲೀ ಬಹಳ ಹತ್ತಿರವೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ೨೮ರವರೆಗೂ ಪರ್ಸಿಯಸ್ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜದ ಬಳಿ ಒಂದು ನಕ್ಷತ್ರದ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಹೋಮ್ಸ್, ಅಲ್ಲಿಂದಾಚೆಗೆ ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಧೂಮಕೇತುವಿನ ಸ್ವರೂಪ ಪಡೆದು ಒಂದು ಮೋಡದ ಉಂಡೆಯಂತೆ ನಮಗೆ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ಒಂದು ಧೂಮಕೇತುವಿಗೆ ಪಿತ್ತ ಕೆರಳುವುದೇಕೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಲ್ಲಿ ಈವರೆಗೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೋಮ್ಸ್ ಎಂಬ ಖಗೋಳಿ ಇದನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೂ ಈ ಧೂಮಕೇತು ಹೀಗೇ ಹಿಗ್ಗಿ ಹೀರೇಕಾಯಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳ ಅಂಬೋಣ. ಹೋಮ್ಸ್ ೧೭ಪಿ ನಾವು ನೋಡಿದ ನಂತರದ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಬರಬರುತ್ತ α ಪಾರ್ಥದ ಕಡೆಗೆ ಚಲಿಸಿ ಹಾಗೇ ಮೋಡದ ಉಂಡೆ ವಿರಳವಾಗುತ್ತಾ ಹಾಗೇ ನಭದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿಹೋಯಿತು. ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ-ಅದರ ಭೇಟಿ ಆರೂಮುಕ್ಕಾಲು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ!

ಪ್ರೊ. ಪ್ರಸಾದ್‌ರವರು ಕೊನೆಗೊಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿದರು: ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರು ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುವ ಇಂತಹ ಒಂದು ವಿದ್ಯಮಾನ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದರೆ ನೀವು ತುಂಬಾ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು! ‘ಆದರೆ ಈಗಾಗಲೇ ಈ ಧೂಮಕೇತುವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ದೊರಕಿದೆ, ನಾನು ಇದನ್ನು ಕಂಡ ಮೊದಲಿಗನಲ್ಲವಲ್ಲ’, ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಅದಕ್ಕವರು, ‘ಈ ಧೂಮಕೇತುವನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಕೇಳಿ, ಓದಿದ ನಂತರ ನೋಡಿದೆವು, ಆದರೆ ನೀವು ಸ್ವತಃ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕಂಡಿದ್ದೀರಿ! ನಮಗೆ ಆ ಯೋಗ ದೊರಕಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ!’

ಎಂತಹ ನಿಷ್ಕಪಟ ಮಾತು!

ಈ ಪ್ರಕರಣದ ನಂತರ ನಾನು ಬಹಳಷ್ಟು ಆಲೋಚಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನಕ್ಷತ್ರಲೋಕದ ಅದ್ಭುತಗಳೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಮೂಡಿಸಿ, ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಏಣಿ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ಮಹಾತ್ಮ ಪ್ರೊ. ಜಿಟಿಎನ್‌ರವರು! ತನ್ನ ಅನಾರೋಗ್ಯವನ್ನೂ ಮರೆತು, ಆ ಅಪರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಆಗಿಂದಾಗಲೇ ಮೈಸೂರಿನ ಕನಿಷ್ಠ ನಾಲ್ಕಾರು ಮಂದಿಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಅವರ ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಕೆಲಸ ಹಚ್ಚಿದ್ದರಲ್ಲ, ಆ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅವರ ಜೀವನೋತ್ಸಾಹ ಎಂಥದ್ದು! ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕನಿಷ್ಠ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನೂ ಗುರುತಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ವೈಭವೀಕರಿಸಿ ಹೇಳಿ, ಆ ಮೂಲಕ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಔನ್ನತ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಮಹಾನುಭಾವರೊಬ್ಬರಿದ್ದಾರೆಂದರೆ, ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅವರು ನಮ್ಮ ಜಿಟಿಎನ್ ಒಬ್ಬರೆ. ಇದು ಕೂಪಮಂಡೂಕದಂತೆ ಯಾವುದೋ ಸಣ್ಣ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿರುವ ನನ್ನೊಬ್ಬನ ಅನುಭವವಾಗಿರಲಾರದು. ಈ ಪ್ರಕರಣದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾತಃಸ್ಮರಣೀಯರಾದ ಪ್ರೊ. ಜಿ. ಟಿ. ನಾರಾಯಣರಾಯರಿಂದ ನನಗಾದ ಮತ್ತೊಂದು ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಲಾಭ, ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಸಹೃದಯಿ, ಪ್ರೊ. ಎಸ್. ಎನ್. ಪ್ರಸಾದರ ಪರಿಚಯ! ಬಾಳನ್ನು ಸಂಭ್ರಮಿಸಲು ಇದಕ್ಕಿಂತ ಕಾರಣಗಳು ಬೇಕೆ?